Mehrbod نوشته: یک کُنش میتواند نمادین (symbolic) هم باشد. مگر کسانیکه خون و گوشت مسیح را میخورند, راستی
راستی دارند گوشت و خون مسیح را میخورند؟ اگر نه, پس چرا (آخر چرا؟؟؟) میگویند ما داریم گوش و خون مسیح را میخوریم؟

متوجه نشدید که از نظر من، چرایی مهم نیست. از نظر من خوردنش مهمه. اونچه که مهمه، نتیجه ایست که قابل دیدن و اندازه گیریست. نه هدف و انگیزه شخصی و گروهیشون.

Mehrbod نوشته: با بازگشت به پرسش, هر کنشی «سامه‌‌هایِ[2] بایسته[3]»ای برای اینکه بپذیریم بدرستی انجام شده یا نه دارد. در اعدام سامه‌یِ بایسته عدم/نیست شدن بزهکار[4] است.
اینکه کسی را به ٥ بار اعدام بایرازند[5] نیز پُرگاه[6] کارکرد راستین دارد (یعنی پیش از اینکه بزهکار خفه شود او را پایین میاورند {= نیمه اعدام}, سپس از نو‌ دار میزنند) و گاه نمادین:
بزهی[7] که شما کرده‌اید این اندازه سنگین است که یک اعدام برای شما بسنده نمیکند, ولی ما چون یکبار بیشتر نمیتوانیم شما را بکشیم! به ٥ بار نمادین خواندن آن میبسندیم[8].

!!!
من تا به حال نشنیدم که در جایی محکوم رو نیمه جان پایین بکشند و دوباره اعدام کنند! اگر چنین بود که اولی هم لفظ "اعدام" به خود نمیگرفت و به جاش میگفتند "شکنجه" و احتمالن هم از شلاقی چیزی استفاده میکردند!
بنابر این، اگر به قول شما سامه نیست شدن بزهکار باشه، متوجه نشدیم اعدام های چندباره دلیلش چی هست!

من پیشنهاد میکنم یکبار مقاله رد برهان نظم رو در زندیق بخونید. بخصوص اون بخش رو که مربوط به دیدگاه فردی درباره هدف ها و نظم هست.
رد برهان نظم | زندیق