kourosh_bikhoda نوشته: اتفاقن شمایید که در اشتباهید. هدف در اجرای این احکام چیزی نیست که شما می انگارید! دلیلش رو یکبار قبلن هم گفتم و اون اینه که هدف ماهیت درونی داره و ارزشی درون سیستمی ست و ممکنه خارج از سیستم هدف چیز دیگری به نظر برسه.

برای اثبات این حرفم نمونه ی اعدام های چندباره رو در نظر بگیرید. محکومینی که به چندبار اعدام (قصاص) مجازات خواهند شد، رو چطور با هدفی که برای این نمونه در نظر گرفتید، که همانا گرفتن حیات از محکوم باشه، توضیح میدید؟ روشنه که در بار اون اعدام هدف برآورده میشه. حتا در مورد زندانی ها هم همینطور. شما ممکنه بفرمایید هدف از زندانی کردن افراد تنبیه اونها یا تربیت اونها یا چیز دیگری باشه، ولی خب ممکنه شخصی این اهداف رو برآورده نکنه و ضمنن دوران محمومیتش هم تموم بشه و آزاد بشه. بنابر این هدف آنچه که شما به عنوان هدف در نظر گرفتید از نظر من و با تکیه بر مثال هایی از چندبار قصاص و اعدام قابل قبول نیست.

گذشته از این، فرض کنیم منظور شما صحیح هست و هدف باید برآورده بشه. بر این اساس اولن از کجا میشه مطمئن هدف برآورده شده؟ دومن ساز و کار موجود در دنیا (معاینه نماینده پزشکی قانونی در پای چوبه دار) که برای اطمینان از برآوردن هدف (مرگ محکوم) ترتیب داده شده رو چطور رد یا تایید میکنید؟

هر کنشی برای اینکه انجامیده به شمار رود نیاز به خوشنودسازی (satisfaction) یک شُماری سامه (condition, terms) دارد.

برای نمونه کُنش «خوابیدن» زمانی انجامیده است که یکی سامه‌هایِ زیر دستکم آنجا خوشنود شده باشد:

در اعدام هم سامه‌یِ مهادین نیست/عدم شدن بزهکار است, زمانیکه این سامه برآورده نشد, پس کُنش هم بدرستی انجام نپذیرفته.

پس آنجا یک objective دارید, یک شماری سامه و یک راه برای ارزیابی انجام شدگی/نشدگی آنها.

در زندانی کردن و بخشایش دادن هم objective‌ای ورتنده داریم, یعنی به آن پروانه میدهیم با بازارزیابی در آینده براه یک objective
دیگر بازنویسی شود (گاهی هم این پروانه را نمیدهند و زندانی هر اندازه b.n. خوشرفتا‌ری کند تخفیف و بخشایش نمیگیرد).



پارسیگر

Mehrbod نوشته: هر کنشی برای اینکه انجامیده به شمار رود نیاز به خوشنودسازی (satisfaction) یک شُماری سامه (condition, terms) دارد.

برای نمونه کُنش «خوابیدن» زمانی انجامیده است که یکی سامه‌هایِ زیر دستکم آنجا خوشنود شده باشد:

از دست رفتن خودآگاهی (یا کاهش آن)
رویابینی (بهتر و بیشتر از daydreaming)
...

در اعدام هم سامه‌یِ مهادین نیست/عدم شدن بزهکار است, زمانیکه این سامه برآورده نشد, پس کُنش هم بدرستی انجام نپذیرفته.

پس آنجا یک objective دارید, یک شماری سامه و یک راه برای ارزیابی انجام شدگی/نشدگی آنها.

در زندانی کردن و بخشایش دادن هم objective‌ای ورتنده داریم, یعنی به آن پروانه میدهیم با بازارزیابی در آینده براه یک objective
دیگر بازنویسی شود (گاهی هم این پروانه را نمیدهند و زندانی هر اندازه b.n. خوشرفتا‌ری کند تخفیف و بخشایش نمیگیرد).



پارسیگر

من نمیدونم چرا لقمه رو میپیچانید! انگیزه تنها در بعضی موارد قابل اندازه گیری هست ولی نتیجه اغلب در همه موارد قابل اندازه گیری هست. نتیجه یک برونداد سیستم هست و از نظر ناظر خارجی، موجود و کمی است. ولی انگیزه درون سیستمی و کیفی (گاهی کمی) ست و برای دریافت و درکش باید به درون سیستم وارد شد و در واقع جزئی از سیستم شد.

شما اگر به جای انگیزه میگفتید نتیجه و فرجام اونوقت درست میشد. اگر در اعدام انگیزه نیست شدن بزهکار هست پس چطور احکام چندبار اعدام توجیح میشوند؟ روشنه که با یکبار اعدام فرد بزنکار معدوم میشه!

kourosh_bikhoda نوشته: من نمیدونم چرا لقمه رو میپیچانید! انگیزه تنها در بعضی موارد قابل اندازه گیری هست ولی نتیجه اغلب در همه موارد قابل اندازه گیری هست. نتیجه یک برونداد سیستم هست و از نظر ناظر خارجی، موجود و کمی است. ولی انگیزه درون سیستمی و کیفی (گاهی کمی) ست و برای دریافت و درکش باید به درون سیستم وارد شد و در واقع جزئی از سیستم شد.

شما اگر به جای انگیزه میگفتید نتیجه و فرجام اونوقت درست میشد. اگر در اعدام انگیزه نیست شدن بزهکار هست پس چطور احکام چندبار اعدام توجیح میشوند؟ روشنه که با یکبار اعدام فرد بزنکار معدوم میشه!

نه این شما هستید که لقمه را آن اندازه پیچانده‌اید که آنرا با انگیزه و آماج و ... گُم کرده‌اید!

یک کُنش میتواند نمادین (symbolic) هم باشد. مگر کسانیکه خون و گوشت مسیح را میخورند, راستی
راستی دارند گوشت و خون مسیح را میخورند؟ اگر نه, پس چرا (آخر چرا؟؟؟) میگویند ما داریم گوش و خون مسیح را میخوریم؟ (:

با بازگشت به پرسش, هر کنشی «سامه‌‌هایِ بایسته»ای برای اینکه بپذیریم بدرستی انجام شده یا نه دارد. در اعدام سامه‌یِ بایسته عدم/نیست شدن بزهکار است.
اینکه کسی را به ٥ بار اعدام بایرازند نیز پُرگاه کارکرد راستین دارد (یعنی پیش از اینکه بزهکار خفه شود او را پایین میاورند {= نیمه اعدام}, سپس از نو‌ دار میزنند) و گاه نمادین:
بزهی که شما کرده‌اید این اندازه سنگین است که یک اعدام برای شما بسنده نمیکند, ولی ما چون یکبار بیشتر نمیتوانیم شما را بکشیم! به ٥ بار نمادین خواندن آن میبسندیم.

پارسیگر

در شرع اسلام، باید دولت به خانواده ی این کس، دیه ی آسیب/آزار هارا بپردازد و دوباره اعدام کند.
چرا؟ چون حکم اعدام بوده و نه آزار و اسیب رسانیدن،. اکنون که با لغزش کارگزاران دولت، اعدام
نشده و آزار دیده, این آسیب و آزار افزوده، بخشی از حکم نبوده ست، گاهی آزار بخشی از حکم
است ، مانند تازیانه و سپس اعدام.
جوک:
یک روزی یک رشتی و یک آذری و یک اصفهانی را میبرن برای اعدام
نخست نوبت رشتیه بوده، میپرسن چه جوری میخواهی اعدام بشی؟ میگه با دار زدن
او را که دار میزنند، تناب پاره میشه و میگن حکم الهی بوده، شما ازادید!
اصفهانی را میبرند و میپرسن ، زود میگه دارم بزنید!
اینو هم دار می زنن و بازم تناب پاره میشه، میگن خدا تو رو هم بخشید، برو پی کارت!
نوبت به آذریه که میرسه میگه : بابا این تناباتون هم که پوسیده اس! منو تیرباران کنین!

Mehrbod نوشته: یک کُنش میتواند نمادین (symbolic) هم باشد. مگر کسانیکه خون و گوشت مسیح را میخورند, راستی
راستی دارند گوشت و خون مسیح را میخورند؟ اگر نه, پس چرا (آخر چرا؟؟؟) میگویند ما داریم گوش و خون مسیح را میخوریم؟

متوجه نشدید که از نظر من، چرایی مهم نیست. از نظر من خوردنش مهمه. اونچه که مهمه، نتیجه ایست که قابل دیدن و اندازه گیریست. نه هدف و انگیزه شخصی و گروهیشون.

Mehrbod نوشته: با بازگشت به پرسش, هر کنشی «سامه‌‌هایِ[2] بایسته[3]»ای برای اینکه بپذیریم بدرستی انجام شده یا نه دارد. در اعدام سامه‌یِ بایسته عدم/نیست شدن بزهکار[4] است.
اینکه کسی را به ٥ بار اعدام بایرازند[5] نیز پُرگاه[6] کارکرد راستین دارد (یعنی پیش از اینکه بزهکار خفه شود او را پایین میاورند {= نیمه اعدام}, سپس از نو‌ دار میزنند) و گاه نمادین:
بزهی[7] که شما کرده‌اید این اندازه سنگین است که یک اعدام برای شما بسنده نمیکند, ولی ما چون یکبار بیشتر نمیتوانیم شما را بکشیم! به ٥ بار نمادین خواندن آن میبسندیم[8].

!!!
من تا به حال نشنیدم که در جایی محکوم رو نیمه جان پایین بکشند و دوباره اعدام کنند! اگر چنین بود که اولی هم لفظ "اعدام" به خود نمیگرفت و به جاش میگفتند "شکنجه" و احتمالن هم از شلاقی چیزی استفاده میکردند!
بنابر این، اگر به قول شما سامه نیست شدن بزهکار باشه، متوجه نشدیم اعدام های چندباره دلیلش چی هست!

من پیشنهاد میکنم یکبار مقاله رد برهان نظم رو در زندیق بخونید. بخصوص اون بخش رو که مربوط به دیدگاه فردی درباره هدف ها و نظم هست.
رد برهان نظم | زندیق

هرچه مقام معظم رهبری فرمان دهد آن اخلاقی است. باید ببینیم روحانیت چه حکم دهد آن حکم اخلاقی است.

خب این ناشی از بی عقلی صادر کنندگان حکم بوده!!
حکمش اعدام بوده خب اعدامش کردن حالا زنده مونده که مونده حکم رو اجرا کردن.
اگر میگفتند حکمش مرگ است خب الان که زنده مونده دوباره باید میکشتنش!ولی چون حکمش اعدام بوده و حکم اجرا شده پس اجازه ندارند دوباره اعدامش کنند!

kourosh_bikhoda نوشته: در رابطه با محکوم به اعدامی که دوباره زنده شد حتمن شنیدید. شخصی که مرگش در پای چوبه دار تایید شده، فردای آن روز در سردخانه زنده شده. حالا علما و حقوقدانان و مردم ماندند که چه کنند!
معمای زنده شدن پس از اعدام/ آیا محکوم دوباره بالای دار می رود

در پاسخ به پرسش فرنام، باید گفت که ظاهرن قانون در اینباره سکوت کرده و نمیشه درست گفت قانونی هست یا خیر. ولی برای احتیاط اگر استنباطی از کل روح قانون یا بندهای قانونی دیگر یافت شد بد نیست مطرح بشه. پس پرسش مهم و اصلی تر اینه که آیا اعدام دوباره این فرد اخلاقی هست یا خیر؟

وحشیانست:e108:

cool نوشته: خب این ناشی از بی عقلی صادر کنندگان حکم بوده!! حکمش اعدام بوده خب اعدامش کردن حالا زنده مونده که مونده حکم رو اجرا کردن. اگر میگفتند حکمش مرگ است خب الان که زنده مونده دوباره باید میکشتنش!ولی چون حکمش اعدام بوده و حکم اجرا شده پس اجازه ندارند دوباره اعدامش کنند!

نه حکم همون مرگ هست از طریق چوبه دار ... پس قانونا میتونن دوباره اعدامش کنن که گویا چون خیلی سر و صدا شده ، اگر طرف زنده موند یه درجه بهش تخفیف میدن و حکم زندان ابد بهش میدن !!

cool نوشته: اگر میگفتند حکمش مرگ است خب الان که زنده مونده دوباره باید میکشتنش!ولی چون حکمش اعدام بوده و حکم اجرا شده پس اجازه ندارند دوباره اعدامش کنند!

اینطور نیست؛ از آنجا که مجازات وی اعدام بوده و اعدام از دیدگاه قانون به معنای سلب حیات است، به راستی حکمش اجرا نشده...اخلاقی نبودنش به کنار...