هرگز در تاریخ شبکه های اجتماعی اینگونه فعال نبوده اند، ازینرو 
به نگر می‌آید همه‌ی چیزهایی که پیش از شبکه‌های اجتماعی بوده اند 
چند برابر شده گشته اند، از جمله "نگرانی‌ها".

یک سوگیری (bias) داریم به نام سوگیری دسترس پذیری،  که شیوه‌ایست که مغز احتمال دو چیز را از روی اینکه کدام آسان‌تر به یاد 
می‌آید می‌سنجد. نمونه‌وار‌:
* من همیشه میان چند صف اونی رو میرم که از همه بیشتر طول میکشه‌‌‌! 
‌‌
کس زمانهایی که در صف زود کارش راه افتاده را بخوبی یادش نمی‌آید،  
ولی هربار که معطل شده را بخوبی به یاد می‌آورد،  ازینرو یاده های 
دومی سنگین‌تر و پرشمار‌تر می‌شوند و بنادرستی میپندارد که "بیشتر زمان‌ها" در صف معطل شده است،  هنگامیکه در واقعیت می‌تواند هتا 
بیشتر زمان‌ها صفهایی را گزیده باشد که تندتر نیز بوده اند.


این سوگیری در ترکیب با سرشت خبرها،  به این چم که خبر چیزی‌ست
بیشتر زمان‌ها ناگوار مانند "هفته‌ی پیش زمینن لرزه آمد‌" تا"سه هفته‌ی پیش
هوا بسی بارانی و دلچسب بوده‌اند‌" یک بستر خوبی برای رشد بدبینی
و تیره و تار دیدن آینده فراهم می‌کنند‌: هر چه بیشتر خبرها را دنبال کنید
بیشتر میباورید که همه چیز دارد به سوی سرنگونی و تباهی پیش میرود.