[Soheil]

“ما همچو چیز تفننی تحت عنوان هیات مدیره نداریم، اما خوشحال میشوم که نظرات شما را
بشنوم.”

“خوب، پیش از هر چیز شما در اینجا توالت خانمها ندارید. درست است، نه؟”

“بله، درست است. این کتابخانه توالت زنانه ندارد. ما یک توالت برای هر دو جنس داریم.”

“حتی اگر موسسه خصوصی باشید، چون کتابخانه به روی عموم باز است، فکر نمیکنید – از
لحاظ اصولی – که باید توالت جداگانه برای مردها و زنها داشته باشید؟”

اوشیما میگوید: “از لحاظ اصولی؟”

“صحیح است. تسهیلات مشترک سبب هزار جور مزاحمت میشود. طبق بررسی ما اکثر خانمها
از توالت مشترک اکراه دارند. این یک مورد غفلت آشکار از مراجعین مؤنثتان است.”

اوشیما میگوید: “غفلت...” و چهره اش طوری در هم میرود که انگار اشتباهی چیز تلخی خورده
باشد. به نظر میرسد که از این کلمه هیچ خوشش نیامده.

“یک سهل انگاری عمدی.”

تکرار میکند: “ یک سهل انگاری عمدی.” و قدری به این عبارت زشت فکر میکند.

زن که پیداست جلو عصبانیت خود را میگیرد، میپرسد : “پس واکنش شما در برابر اینها
چیست؟”

اوشیما میگوید: “همان طور که میبینید کتابخانه ما کوچک است. بدبختانه برای توالت جداگانه
فضا نداریم. طبعا بهتر است تسهیلات جداگانه ای داشته باشیم، ولی هیچ کدام از مراجعه
کنندگانِ ما تاکنون گِله ای نداشته است. چه بد باشد، چه خوب، کتابخانه ما مراجعه کنندگان
زیادی ندارد. اگر دوست دارید موضوع توالت جداگانه را دنبال کنید، پیشنهاد میکنم بفرمائید مرکز
تولید بوئینگ در سیاتل و برای بوئینگهای 747 پیشنهاد ساختن توالت بدهید. این هواپیماها
بزرگتر از کتابخانه ما هستند و خیلی هم پرجمعیت تر. تا جائی که من میدانم، همه توالتهای
هواپیماهای مسافربری بین زن و مرد مشترک است.”