[m@hdi]

و اما درمورد اینکه همش میخواید خودکشی کنید. باید بگم دوست عزیز کسی براش مهم نیست شما آخرش خودکشی بکنی یا نه. این سرنوشت خودته. من فقط میخوام بهت هشدار بدم، که اونم در اصل بخاطر خودمه و نه اینکه دلم خیلی به حال افرادی مثل شما بسوزه. از چند میلیون و میلیارد یکی کمتر؛ چه کسی اهمیتی میده؟ شما فقط خودت میتونی به خودت اهمیت بدی و برای خودت کاری بکنی. حالا اگر فکر میکنی خودکشی اونم توی سن جوانی، کاری کردن برای خودته، خودت میدونی. اما بذار هشدارهای آخر رو بهت بدم!

من در یک کتاب عرفانی خوندم که خدا هیچوقت کسی رو بخاطر اینکه خودش میخواد نمیکشه!
بیشتر از این توضیحی نداده بود، اما این میتونه جواب شما باشه که میگی از خدا خواستی تو رو بکشه یا خودکشی میکنی. خدا هیچوقت بخاطر خواست کسی اون رو نمیکشه! حالا نمیدونم چرا و برام مهم هم نیست.

بعد میرسیم سر باقی مسائل که میگی زندگی برات چیزی نداره و این حرفا. اصلا این موضوع مشکل روانی که ظاهرا داری.
باید بگم که بر اساس نظام زندگیهای چندگانه، شرایطی که هرکس امروز داره بخاطر اعمال گذشتهء خودشه! اعمالی که ممکنه در زندگی گذشتهء خودش انجام داده باشه. و حتی دیوانگی هم میگن که مجازات سنگینی است برای اعمال بد بزرگی در زندگی گذشته. البته شما که دیوانه نیستی ماشالا عقلت سالمه و ضریب هوشی دست کم 100 رو داری! فقط شاید یخورده اختلالات روانی داشته باشی و ژن و این حرفا که اونم ادعای خودته و معلوم نیست تا چه حد و چطور صحت داره.

پس بر اساس این نظام، البته اگر بتونی حداقل احتمال صحتش رو بدی، اگر بخوای تفکر و احتیاط بیشتری بکنی، هر مشکل و شرایطی که شما داری مکافات اعمال گذشتهء خودته! و شما نمیتونی از این مکافات فرار کنی، حتی با خودکشی! اینها چیزی هستند که شما خودت باید باهاشون روبرو بشی و حلشون کنی، نه اینکه بخوای دور بزنی و ازشون فرار کنی. از نقطه نظر معنوی و عرفانی، خودکشی شما رو رهایی نمیده، بلکه خودش رنج و مکافات افزوده ای ایجاد میکنه و نهایتا دوباره باید با نتیجهء اعمال خودت روبرو بشی و اونا رو تسویه/حل کنی، ولو در یک زندگی دیگر. این یه چرخه ای است که نمیشه ازش فرار کرد. اگر خودکشی کنی، یه مدت مجازات سخت اونو پس میدی، و بعد دوباره شوت میشی توی این دنیا و یه زندگی دیگه و روز از نو و روزی از نو! به هیچ شکلی هم نمیتونی ازش جلوگیری کنی و تا بخوای به حدی برسی که بخوای دوباره خودکشی کنی ببخشید که اینطور میگم، ولی کونت کلی پاره شده!! تازه من این مطلب رو هم خوندم که گفته بودن کسی که خودکشی میکنه دفه های دیگه بنوعی این کار براش خیلی دشوارتر میشه و نمیتونه خودکشی کنه، شاید بخاطر عبرت و خاطره ای که در ناخودآگاه ذهنش از اشتباه بودن و نتیجهء بسیار ناخوشایند این کار باقی مونده.

پس، البته بر اساس نظام زندگیهای چندگانه، مشکل در خود شماست دوست عزیز. و نمیتونی از خودت فرار کنی. نمیتونی خودت رو نابود کنی و از دست خودت راحت بشی. بلکه باید با واقعیت و خودت روبرو بشی و خودت رو درست کنی. این تنها راه حقیقی برای نجات پیدا کردنه.

من هم در نوجوانی زندگی خیلی خاص و سختی داشتم و از نظر روانی برای سالهای مدید تحت تنهایی و فشار دائمی بسیار سنگینی بودم. دروغ نگم بارها به خودکشی هم فکر کردم با اینکه سن و سالم کم بود و یکی دوبار تا نزدیکش هم رفتم، ولی آخرین لحظه ها باز دیدم درست و عاقلانه نیست و به این راحتی ها نیست.
خلاصه اون دوران گذشت. ولی باید بگم سختی های زندگی من امروز هم خیلی بیشتر میبود اگر سرانجام دچار خشم و اراده برای نجات دادن خودم نمیشدم. این خشم و اراده بود که باعث شد سعی کنم خودم برای خودم کاری بکنم، چه خدایی باشه و چه نباشه، و اینو فهمیدم که هیچکس برای من کاری نخواهد کرد و نمیتونه بکنه، و فقط باید از خودم کمک بگیرم و خودم برای خودم کاری بکنم.
بنظر من این اراده و خواست و جدیت، شاید میتونه حتی مکافات اعمال گذشته رو تخفیف بده و اونا رو زودتر و راحتتر برطرف کنه. البته بر فرض که این حرفا درست باشه و واقعا خدا و نظام زندگیهای چندگانه صحت داشته باشه. بنظر من احتمالش هست!

حالا شما میخوای این حرفا رو باور کن، میخوان عصبانی بشو و کینه به دل بگیر از اینکه گفته شده مجازات اعمال خودته، میخوای هم باور نکن بگو چرنده و دروغه و خرافات و توهمه. منم قصد نداشتم و ندارم که به شما باوری رو بقبولانم و زور کنم، و برام اهمیت و منافع مستقیم و روشن خاصی هم نداره که بخواد برام حیاتی باشه، ولی گفتم اینا رو برات بگم شاید به دردت خورد و کمکی کرد و شاید این مسائل واقعیت داشت و از این راه و کمک به انسان دیگری به من هم سود و کارمای مثبت و اجر معنوی رسید! بالاخره یه احتمالی هست که هست دیگه! این مسائل رو خیلی افراد اطلاع دقیق و موثقی درموردشون ندارن، ولی من یک زمانی از طریق چند نفر از فامیل و بستگان با یک مکتب عرفانی آشنا شدم و کتابها و مطالب زیادی ازش خوندم که این مطالب هم درشون بود و برای خود من شخصا در مسیر زندگیم خیلی تاثیر داشت و مفید بود، هرچند الان دیگه از اون مرحله گذشتم، ولی بهرحال اون موقع برام خیلی تاثیرگذار و شاید حتی سرنوشت ساز بود و اگر اون موقع این مطالب رو نمیخوندم و آشنا نمیشدم شاید الان آدم متفاوت و در مسیر و فرجام دیگری در زندگی بودم.

حالا اگر بازم مصر هستی روی خودکشی و میخوای این کار رو انجام بدی دیگه خودت میدونی. برای من نهایت اهمیتی نداره، این همه آدم هر روز در دنیا کشته میشن، خودکشی میکنن، در کل تاریخ همین داستان بوده، ... . منکه نمیتونم و توان این رو ندارم که فراتر از خودم یک نفر رنج بکشم و غصه بخورم و کاری بکنم. هرکسی اول و آخر در قبال خودش مسئوله و میتونه و باید سرنوشت خودش رو تحت تاثیر قرار بده. هیچکس این توان رو نداره که به بقیه بیش از این اهمیت بده.

در این فکر هم نباش که همه چیز رو باید با هم داشته باشی. چنین چیزی به ندرت شدنیه! مثلا من خودم عزب موندن رو تحمل میکنم، ولی بازم انگیزهء زندگی دارم. نمیخوام خودم رو نابود کنم، گرچه این فشار سهمگینی ایجاد میکنه و سالهاست تکرار میشه و خیلی وقتا احساس محرومیت و تحقیر و غیره به آدم دست میده! ولی من سعی میکنم با پیشرفت و کسب برتری و بهره مندی از چیزهای دیگری این فشار و حس محرومیت رو به حداقل برسونم. و احساس تحقیر رو به خشم و ارادهء بیشتر برای قوی تر کردن خودم تبدیل کنم. خلاصه همیشه سعی میکنم از خودم حمایت کنم، چون میدونم هیچکس دیگری این کار رو نخواهد کرد و سرنوشت من برای هیچکس مهم نخواهد بود.
درسته یه امکانات و شرایط و پشتوانه هایی داشتم حداقل، از نظر جسمی و روانی تقریبا سالم هستم، با یه چیزهای دیگر و توانایی های مثلا علمی و فنی خودم سرگرم و بهره مند هستم، که البته سالها تلاش کردم و خودم هم با جدیت زحمت هم کشیدم تا به این حد رسیدم، ...، ولی حتی اگر این امتیازات افزوده هم نبود، بازم فکر نمیکنم خودکشی کردن درست میبود. آدم همین که زنده باشه تنش سالم باشه گرسنه و تشنه نمونه، میتونه زندگی کنه. مثلا در یک دهات کوره ای جایی فکر کن تنها هستی فقط خودت هستی و خودت، بازم این حداقل ها رو اگر داشته باشی بنظر من حداقل های ضروری رو داری و جای گله و شکایت در اون حد که بخوای توجیه کنی و خودکشی کنی نیست به هیچ وجه! البته انسان همیشه بیشتر میخواد و میخواد همه چیز داشته باشه که به خودی خودش بد نیست، حسرت داشته های دیگران رو میخوره، حسرت چیزهایی که میتونست داشته باشه میتونست برسه بهشون، و شاید هنوزم بتونه و فرصت داشته باشه، و اینکه عصبانی میشه ناراحت میشه و شکایت میکنه زمین و زمان رو فحش میده، اینا طبیعی هست و زیاد مشکل جدی نداره، ولی نباید بذاری و درست و معقول نیست که با این بهانه ها آدم به حدی برسه که بخواد حیات و موجودیت و ماهیت خودش رو نابود کنه!

حقیقتش من به این مکاتب عرفانی و نظام زندگیهای چندگانه و تناسخ اعتقادی ندارم چون پشتوانه علمی نداره. هرچند خودم اعتقاداتی دارم که همه روزه در زندگیم رخ میده ولی پشتوانه علمی نداره. من اعتقاد دارم نیروهایی ماوراالطبیعی هستند که تقریبا با بیش از 99 درصد آدما کاری ندارند ولی با اون کمتر از یک درصد کار دارند و یا بهشون کمک میکنند (کم یا زیاد) یا دهنشونو سرویس میکنن (کم یا زیاد) که در مورد من این نیروها دهن منو بشدت دارن سرویس میکنن و در طول این 3 سال در شرایط مختلف در کنار بودند (حضورشون در قبل از این هم بعدا احساس کردم ولی نه به این شدت) و من رو تا آخر عمرم حتی اگر 120 سال هم عمر کنم رها نخواهند کرد پس دهن من سرویسه ولی راه حل چیه؟!

من به جبر اعتقاد دارم و همچنین به اینکه بعد از مرگ یا هیچی نیست مثل قبل از تولد یا تکرار زندگی هست. اگر هیچی نباشه پس اصل زندگی پوچ هست و ارزش زندگی به لذت هست و من که لذت نمیبرم بهتره که بمیرم ولی زندگی تا حدی ارزش زیستن دارد ولی نه زیاد. اما اگر بعدش تکرار باشه من از 25 سال زندگیم فقط 3 سال رو زجر کشیدم پس بهتره که خودکشی کنم تا دوباره 25 سال زندگی کنم که فقط 3 سالش زجره ولی اگر خودکشی نکنم و مثل 80 سال زندگی کنم زندگیی رو تکرار میکنم که 22 سالش خوب و 58 سالش زجره! پس ارزش ریسک خودکشی وجود داره.

اما یک نظر شخصی در مورد شما! به نظر من اگه شرایطش رو دارید ازدواج کنید یا به دنبال رابطه عاطفی با جنس مخالف برید حالا با سکس یا بدون سکس. چیزی که این وسط اهمیت داره آرامش روانی هست که به اون میرسید. من هم تا حدی به اون رسیدم طرف مقابلتم میرسه ولی در مورد من دوامی نداشت! اما در مورد شما اراده و اعتماد به نفس بالای شما اگر با اندکی ثروت همراه شود لشگری از دختران را به سوی شما میکشاند!