[کوشا]

آقای کوشا،
دقیقا٬ مشکل اصلی همینجاست که هیچ دلیل علمی، منطقی، عقلی ...برای رقصیدن یا نرقصیدن زن وجود ندارد وگرنه مسئله حل بود. سئوال اصلی اینست چرا و به چه حقی یک جنس مذکر برای رقصیدن یا نرقصیدن٬ نوع لباس٬ شغل و غیره برای یک جنس مؤنث تعیین تکلیف کند؟ این که مردان یک جامعه برای و بجای زنانشان تصمیم میگیرند نشأت گرفته از فرهنگ حاکم آن منطقه است. فرهنگ ساخته کیست وچیست؟عوامل بسیار زیادی درساخت نوع فرهنگ تأثیر گذار هست اما چیزی که تاریخ ثابت کرده: بستگی به میزان اطلاعات افراد یک جامعه در مورد حقوق شخصی وانفرادی٬ یک جامعه و قانون جامعه میتواند یک جامعه ایی باشد که برای حقوق تک تک افراد جامعه احترام و ارزش قائل شود و یا بر عکس می تواند جامعه ایی باشد که یک گروه قدرتمندان جاه طلب (از لحاظ مالی٬ جسمی و غیره ) با سوء استفاده از شرایط حاکم و عواطف انسانی به منظور کاربرد منافع شخصی٬ بزور حکم میکنند و باقی از ترس دنباله رو هستند. برای مثال حتی گروههای افراطی طالبان و داعش برای خود دلایل منطقی و علمی درتوجیه انجام جنایتهایشان دارند! ولی بر اساس چه نظامی چه قانونی!
در ضمن تشکر می کنم از اشتراک نظر همه دوستان که این بحث را جالبتر کردند.
لطفا نظرات خود را با ما و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.

اینکه صاحب هر عقیده ای آن را برترین عقیده می داند ربطی به بحث ما ندارد و اثبات آن بر عهده خود اوست

صحبت اصلی این است که فرض کنید همه مردم روی زمین به این نتیجه رسیدند که بنا به هر دلیلی طبق عقیده شما عمل کنند
حال سوال این است که نتیجه این عملکرد چیست؟
اگر کمی انصاف داشته باشید و نخواهید از روی لجبازی و عناد پاسخ دهید، جواب این است که نتیجه حداقل ! هیچ و صفر مطلق است.
اما کلیت دین برای دستوراتی که می دهد و عمل به آن را از انسان طلب می کند هدفی به نام کمال انسان و ... تعریف کرده است.

توصیه می کنم چند بار سوره عصر را مرور کنید اگر توانستید ادعای قرآن در این سوره را رد کنید به من هم اطلاع دهید تا از صف مومنان خارج و رسما یک بیخدای تمام عیار شوم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏وَ الْعَصْرِ (1)
إِنَّ الْإِنْسانَ لَفی‏ خُسْرٍ (2)إِلاَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ (3)
به عصر سوگند، (1)
كه انسانها همه در زیانند؛ (2)
مگر كسانى كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند، و یكدیگر را به اداى حق سفارش كرده و یكدیگر را به استقامت و شكیبایى توصیه نموده‏اند. (3)