[folaani]

برای نمونه من چندی پیش دقت کرده بودم که همیشه نخستین گام در بالا رفتن از بگوییم پله‌ها را با پای چپ میآغازم، سپس بر آن شدم که ازین پس با پای راست نخستین گام را بردارم!

آره منم چند وقته همین رویه رو در پیش گرفتم.
سعی میکنم کلا سمت راست و چپ بدنم متعادل باشه. چه دست و چه پا. یعنی تمام مهارت ها رو با هر دو طرف بتونم انجام بدم. البته مطلقا همه که نه، مثلا دیگه نوشتن با دست چپ رو تمرین نمیکنم، چون بنظرم زیاد مهم نیست و اتلاف وقت و انرژیه بیشتر، ولی شاید سودمند باشه و خواص شگفت آور غیرقابل پیشبینی داشته باشه که بر هزینهء این تمرین بیارزه، باید روش بیشتر فکر کنم!

این توجه و تفکر و رویه البته تاحد زیادی از دورانی که هنر رزمی کنگفو رفتم جرقه زده و شروع شد. چون استاد ما بهمون گفت باید بتونید هر ضربه ای رو که با پا و دست راست انجام میدید با پا و دست چپ هم همونطور انجام بدید و معنی نداره و کافی نیست که مثلا لگد رو فقط با پای راست بزنید یا با یک پا بهتر بزنید. باید با هر دو بتونید ضربه بزنید.
خب راست هم میگفت دیگه نمیشه که! توی مبارزه نیاز هست و فرصت و شرایط که راست و چپ نداره!!

راستش من قبل از این جریانات هم به این موضوع فکر کرده بودم، اما فکر میکردم زیاد فایده و کاربردی نداره و صرف نمیکنه. و حتی تعادل بین چپ و راست از نظر کلی هم نداشتم، یعنی بیشتر کارهام رو با سمت راست انجام میدادم و سمت چپ بیشتر بعنوان کمکی بود تا اینکه کار سنگین و مهم و دقیقی انجام بده.

ولی الان دیگه سعی میکنم کارها رو با دو طرف انجام بدم. نه همه کار رو، مثلا نوشتن رو نه، ولی مثلا ماوس کامپیوتر رو خیلی وقتا با دست چپ هم استفاده میکنم و در این زمینه نسبتا مسلط شدم. یعنی کار خیلی سختی هم نبود و نسبتا به راحتی و سرعت انجام شد.
البته من حدس میزنم یک علت اینکه کسب کردن مهارت انجام کارها با سمت چپ هم برام نسبتا سریع و راحته (خیلی سریعتر و راحتتر از چیزی که قبلا فکر میکردم)، بخاطر اینه که الان نسبت به گذشته انسان خیلی قوی تری شدم، یعنی قدرت مغزم و جسمم و سرعت و کارایی ذهنم خیلی بیشتر شده.
اصلا اینکه آدم طرف چیزی هم نمیره و اون رو امتحان نمیکنه خودش نشون میده که ضعفی داره؛ حالا یا ذهنی یا جسمی یا هردو، بهرحال فرقی نمیکنه.