[folaani]

همین الانش من توی رشتهء خودم (کامپیوتر و برنامه نویسی) تاحالا همیشه دیدم و بهم ثابت شده که فقط در دسترس بودن منابع دانش و آزادی کافی نیست، بلکه یک کمبود همیشگی و مهم، خود منابع انسانی است.
یعنی انسانهایی اونقدر باهوش و با اراده که شرایط محیطی لازم رو هم داشته باشن و بتونن از تمام منابعی که هست حداکثر استفاده رو بکنن.
وگرنه در اینترنت در همین رشتهء ما اونقدری منابع و امکانات هست که اگر نگیم هیچکس، ولی کمتر کسی هست که بتونه همه رو بخونه و بفهمه و ازشون بصورت بهینه استفاده کنه. اکثرا خیلی ضعیف تر از این حرفا هم هستن.
برای من این دریا فکر میکنم بقدر کافی هست. یعنی فعلا حداقل در کوتاه مدت و میان مدت که مانعی برای پیشرفت و محدودهء توانایی هام نمیبینم، و در درازمدت هم چنین چیزی بهم ثابت نشده، یعنی تاحالا به موردش برنخوردم و چیزی هم به ذهنم نمیرسه، چون منابع و امکانات زیادی در تقریبا همه زمینه ای در دسترس هست. و مسئلهء اساسی محدویت های شخصی خودمه.
در رشتهء من تقریبا هرچیزی که انحصاریش هست، آزادش و آلترناتیوهایی که حداقل درحد قابل استفاده باشن هم وجود دارن اکثرا. البته احتمالا این رشته از این نظر بین رشتهء دیگه وضعش بهتره. بخاطر خواص خاص و تاریخ استثنایی که داشته. مثلا جنبش نرم افزار آزاد و بازمتن در این رشته بود که بوجود اومد و تونست اونقدر موفق هم بشه؛ و حتی بعدش در بعضی رشته ها و زمینه های دیگر هم ازش الهام گرفته شد.

حالا من مثلا دانش ساخت سلاح اتمی رو هم که داشته باشم، اولا نمیتونم راکتور اتمی بسازم یا بمب اتمی، دوما به چه دردم میخوره؟ صرف میکنه؟
پس هرچیزی برای من کارایی عملی بهینه نداره.
البته دانش که کلا بد نیست. آزادی دانش هم خوبه. ولی مهمتر و دارای اولویت بالاتر اونایی هستن که میشه عملا هم ازشون استفاده کرد.
حکومتها هم فقط این نیست که دانش و فناوری مورد نیاز رو نداشته باشن بخاطر اینکه انحصاریه.
من فکر نمیکنم واقعا اینقدر راه بن بست باشه، بلکه پارامترهای زیاد و مهم دیگری هم درکار هستن.
یه کشور فقیر و درپیت که چیزیش روی اصول نیست مثلا میخواد تحقیقات هسته ای بکنه، راکتور اتمی درست کنه، سلاح اتمی بسازه، وقتی نون نداره مردم خودش بخورن، وقتی میزان زیادی فساد و بی قانونی درش هست، وقتی منابع نداره، نیروی انسانی خبرهء کافی نداره، ...؟