[کوشا]

این لینک شما هم که پاسخ نداده و ماست مالی کرده و سرانجام آب پاکی را روی
دست همه ریخته گفته است که از روی قران : هیچ دینی جز اسلام پدیرفته نیست !
پس پاستور و ادیسون میروند دوزخ و شما دزدهای مردم ستیز به بهشت!!
•

خلاصه و نتیجه‏
از مجموع آنچه در این بخش درباره اعمال نیك و بد مردم مسلمان و مردم غیر مسلمان گفته شد نتایج زیر بدست آمد:

1. هر یك از سعادت و شقاوت، درجات و مراتبى دارد؛ نه اهل سعادت در یك درجه و مرتبه‏اند و نه اهل شقاوت. این مراتب و تفاوتها، درباره اهل بهشت به عنوان «درجات» و درباره اهل جهنم به عنوان «دركات» تعبیر مى‏شود.

2. چنین نیست كه همه اهل بهشت از اول به بهشت بروند؛ همچنان كه همه اهل جهنم «خالد» نیستند؛ یعنى براى همیشه در جهنم باقى نمى‏مانند. بسیارى از بهشتیان آنگاه به بهشت خواهند رفت كه دورانهاى بسیار سختى از عذاب در برزخ یا آخرت تحمل كنند. یك نفر مسلمان و شیعه باید بداند كه فرضاً ایمان سالمى با خود ببرد، اگر خداى ناخواسته در دنیا مرتكب فسقها و فجورها و ظلمها و جنایتها بشود مراحل بسیار سختى را در پیش دارد و بعضى از گناهان، خطر بالاترى دارد و احیاناً موجب خلود در آتش است.

3. افرادى كه به خدا و آخرت ایمان ندارند، طبعاً هیچ عملى را به منظور بالا رفتن به سوى خدا انجام نمى‏دهند، و چون به این منظور انجام نمى‏دهند قهراً سیر و سلوكى از آنها به سوى خدا و عالم آخرت صورت نمى‏گیرد؛ پس طبعاً آنها به سوى خدا و ملكوت خدا بالا نمى‏روند و به بهشت نمى‏رسند؛ یعنى به مقصدى كه به سوى آن نرفته‏اند، به حكم آنكه نرفته‏اند، نمى‏رسند.

4. افرادى كه به خدا و آخرت ایمان دارند و اعمالى با انگیزه تقرّب به خدا انجام مى‏دهند و دركار خود خلوص نیّت دارند، عمل آنها مقبول درگاه الهى است و استحقاق پاداش و بهشت مى‏یابند اعمّ از آنكه مسلمان باشند یا غیر مسلمان.

5. غیر مسلمانانى كه به خدا و آخرت ایمان دارند و عمل خیر به قصد تقرّب به خداوند انجام مى‏دهند، به موجب اینكه از نعمت اسلام بى‏بهره‏اند طبعاً از مزایاى استفاده از این برنامه الهى محروم مى‏مانند؛ از اعمال خیر آنها آن اندازه مقبول است كه با برنامه الهى اسلام منطبق است؛ مانند انواع احسانها و خدمتها به خلق خدا. اما عبادات مجعوله كه اساسى ندارد طبعا نامقبول است و یك سلسله محرومیّتها كه از دستنارسى به برنامه كامل ناشى مى‏شود شامل حال آنها مى‏گردد.

6. عمل خیر مقبول، اعمّ از آنكه از مسلمان صادر شود یا از غیر مسلمان، یك سلسله آفتها دارد كه ممكن است بعد عارض شود و آن را فاسد نماید. در رأس همه آن آفتها، جحود و عناد و كافر ماجرایى است. علیهذا اگر افرادى غیر مسلمان اعمال خیر فراوانى به قصد تقرّب به خدا انجام دهند، اما وقتى كه حقایق اسلام بر آنها عرضه گردد تعصب و عناد بورزند و انصاف و حقیقت‏جویى را كنار بگذارند، تمام آن اعمال خیر هبا و هدر است كرماد اشتدّت به الرّیح فى یوم عاصف .

7. مسلمانان و سایر اهل توحید واقعى اگر مرتكب فسق و فجور شوند و به برنامه عملى الهى خیانت كنند مستحقّ عذابهاى طولانى در برزخ و قیامت خواهند بود و احیاناً به واسطه بعضى از گناهان، مانند قتل مؤمن بیگناه عمداً، براى ابد در عذاب باقى خواهند ماند.

8. اعمال خیر افرادى كه به خدا و قیامت ایمان ندارند و احیاناً براى خدا شریك قائلند موجب تخفیف و احیانا رفع عذاب آنها خواهد بود.
9. سعادت و شقاوت تابع شرایط واقعى و تكوینى است نه شرایط قراردادى.

10. آیات و روایاتى كه دلالت مى‏كند خداوند عمل صالح و خیر را قبول مى‏فرماید تنها ناظر به حسن فعلى اعمال نیست؛ از نظر اسلام، عمل، آنگاه خیر و صالح محسوب مى‏گردد كه از دو جهت حسن داشته باشد: جهت فعلى و جهت فاعلى.

11. آیات و روایاتى كه دلالت مى‏كند اعمال منكران نبوّت یا امامت مقبول نیست، ناظر به آن است كه آن انكارها از روى عناد و لجاج و تعصب باشد؛ اما انكارهایى كه صرفاً عدم اعتراف است و منشأ عدم اعتراف هم قصور است نه تقصیر، مورد نظر آیات و روایات نیست. این گونه منكران از نظر قرآن كریم، مستضعف و مرجون لامر اللّه به شمار مى‏روند.

12. به نظر حكماء اسلام از قبیل بو على و صدر المتألّهین، اكثریّت مردمى كه به حقیقت اعتراف ندارند قاصرند نه مقصّر؛ چنین اشخاصى اگر خداشناس نباشند معذّب نخواهند بود- هر چند به بهشت هم نخواهند رفت- و اگر خداشناس باشند و به معاد اعتقاد داشته باشند و عملى خالص قربة الى اللّه انجام دهند پاداش نیك عمل خویش را خواهند گرفت. تنها كسانى به شقاوت كشیده مى‏شوند كه مقصّر باشند نه قاصر.