[folaani]

آدمهایی که به ناز و نعمت خو کردن، نمیتونن آدمهای قابل اطمینانی باشن.
شاید وقتی وضعشون خوب باشه و احساس تهدید این شرایط رو نکنن آدمهای خوب و مفیدی بنظر بیان، اما در غیر این صورت نمیتونن به هیچ چیزی، منجمله اخلاق، پایبند باشن.
بحث تئوری و فلسفه بافی و حرف که نیست!
بحث جهان واقعیست و آدمهای واقعی.
شما هرچقدر بگو خردگرا هستی و فلسفه های قشنگ بباف، هرچقدر توجیه های درست بیار، ولی آخرش خودت اگر قدرت درونی کافی نداشته باشه به گفته هات پایبند نخواهی ماند.

به همین خاطر بطور کلی خوب نیست آدم فقط دنبال لذت باشه.
این حرفی نیست که بخواد از مذهب یا ماوراء باوری بیاد.
بلکه عقل و تجربهء بشری هم میتونه این رو نشون بده.
همون خرد واقعی این رو میگه.

الان در این دوران بشر بواسطهء علم و فناوری خودش، واسه خودش راحتی و آسایش و امکانات و منابع برونی زیادی فراهم کرده. این به خودی خودش بد نیست، اما اگر سد راه و باعث تحلیل رفتن قدرتهای اصیل و درونی آدم بشه، اصلا خوب نیست! گرچه بشر خودش با استفاده از قدرتهای اصیل و درونی خودش این قدرتهای برونی رو ایجاد کرد. یعنی با قدرت ذهن و عقل و علم این کار رو کرد. البته همه که این کار رو نکردن، بلکه آدمهای باهوش و با همت و دانشمندان و مخترعان بودن.
ما نباید زیاد از طبیعت و خود واقعیمون دور بشیم به این واسطه، چون ما هنوز هم اساسا بیشتر از هرچیز دیگری تحت تاثیر خود واقعی و طبیعت خودمون و جهان اطرافمون هستیم. یعنی این بزرگترین نقطهء ضعف ماست.
افراط در لذت طلبی و راحت طلبی و مصرف گرایی، میبینیم که در کرهء زمین چه مشکلاتی ببار آورده و آینده رو هم مخدوش و مشکل کرده با وجود این همه علم و فناوری و امکانات بشر امروزی.
جنگها، کمبود منابع، نابودی محیط زیست، تحلیل رفتن کرهء زمین، اینها با کمبود قدرتهای اصیل و درونی انسان، بخصوص در تناسب با قدرتهای برونی که امروزه داره، بی ارتباط نیستن.