10-04-2013, 07:04 PM
مزدك بامداد نوشته: ما که آنروزها در بستر ریزه کاریها نبودیم ولی گفته میشد کهنه مزدک بامداد گرامی گمان کنم این را به خاطر ناراحتی شان می گفتند چون نمی خواستند قبول کنند شوروی اینگونه باخته! تایمانوف سخت جنگید و همان 2 اشتباه بزرگ را داشت. ولی بعد از بازی چهارم درهم شکسته شد چون دیگر امیدی برای جبران نداشت. استادان بزرگ اگر بخواهند ببازند، بلدند چطور ببازند که تابلو نشود. هیچ وقت به عمد اشتباهات کودکانه نمی کنند که بعد خودشان گیر بیفتند. بخصوص جلوی فیشر که یک اشتباه کوچک هم برای باخت کافی بود. فیشر تمامی رقبایش را در تمام طول بازی تحت فشار می گذاشت و مدام مسائل مختلفی برای حل کردن جلوی پایشان می گذاشت برای همین رقبایش زیر چنین فشار مداومی خسته می شدند و مرتکب اشتباه می شدند. رقیب بعدی فیشر، لارسن دانمارکی بود که او هم 6-0 باخت. درست است که اشتباهات بزرگ نداشت ولی مقاومت به مراتب کمتری نسبت به تایمانوف از خود نشان داد و فیشر کار ساده ای در پیش داشت.در ضمن من تمامی بازی ها را با بررسی بهترین بازیکنان جهان مطالعه کرده ام در هیچ کدام از بازی ها تایمانوف شانس پیروزی را از دست نداد. بلکه همانگونه که در بازی های دوم و پنجم دیدید تساوی را با اشتباهات بزرگ از دست داد. در هیچ بازی به یک وضعیت برنده یا حتی به وضعیتی با برتری آشکار نرسید که بخواهد خرابش کند.
لغزش های ایشان بسیار سخت و برای یک استاد شترنگ،
شگفت آور و باورنکردنی است. درست است دیگران هم
باختند ولی گویا آنها چنین لغزش هایی نداشته و شانس
پیروزی را با بازی کژ از دست نداده بودند، بساکه زور
مغزشان نرسیده بود، ولی این میتوانست برنده بشود و نشد!
[SIZE=3]•[/SIZE]