[Mehrbod]

چند نکته یا مهاد که جا افتاد:

1. گُنجای (حجم) خودآگاهی ما مرزمند است: نمیتوان همه چیز را در خودآگاهی نگه داشت.

2. توانایی ناخودآگاه، دربرگیرنده شهود (intuition) و .. نیز بهمچنین مرزمند است، ولی گنجای بسیار بیشتری از خودآگاهی دارد.

3. ویر کنشگر یا active memory ما مرزمند است.

4. ویر ناکنشگر یا passive memory ما به نگر نامرزمند یا مرز بسیار دوردستی دارد.

5. ؟

در این ریخت، ما نمیتوانیم از همه چیز خودآگاه باشیم، ما نمیتوانیم از همه چیز ناخودآگاه باشیم و ویر (memory) کنشگر (فعال) ما نیز نمیتواند همه داده‌ها را در خود نگه دارد.

در روانشناسی کارکرد مغز را میتوان همانندی به کتابی نمود که آن را از هر فَرگرد (فصلی) که وا کنیم یک چیز در آن نوشته شده.
ویر کنشگر ما تنها جا برای نگه داشتن داده‌های مرزمندی دارد، پس زمانیکه با یک دشواری روبرو میشویم نیز، بسته به
اینکه هنگام رویارویی با آن در چه mood یا حسی باشیم، یک فرگرد ویژه‌ای از یاد و اندیشه‌ها به کار میافتند.

به سخن دیگر، اگر بگوییم یک دشواری‌ای به نام X در زندگی هست و اگر ما یک هفته را در نگر بگیریم، اگر شنبه با آن X روبرو شویم، از آنجاییکه شنبه در یک mood
ویژه‌ای هستیم، یک فرگرد ویژه‌ای از ویر (خاطرات) ما وا گشته و رویکرد ما در رویارویی با آن دشواری نیز خواهید دگریست اگر دقیقا با همان دشواری X روبرو باشیم، ولی بجای شنبه در یکشنبه باشیم.