مزدك بامداد نوشته: نه.
در همین بحران بانکی جهانی دیدیم که ریسک و زیان را از باژ (مالیات) مردم پرداختند
و سود را خودشان به جیب میزنند. این یک افسانه است که گویا سرمایه داران ریسک
میکنند و برای همین شایسته ی پول و درآمد بیشتر هستند، بساکه سرمایه داران در
میان خود در هماوردی هستند و همدیگر را ناکار میکنند و فرومیخورند. برای نمونه
برگر کینگ میخواهد مکدانلدز را بخورد و یا شما پیتزا فروشی که باز میکنید، ارزان تر
میفروشید که مشتری ان یکی را بدزدید و رنج آنهم بدوش کارگر بدبختی است که باید
ارزانتر برای شما کار کند .و کارگران آن یکی که یا باید ارزانتر خود را بفروشند یا بیکار و
"تنبل" شوند! روشن است که کارگری که شباروز کار میکند، نمیتواند چنان شوخ و
سرزنده باشد که یک مفت خور که در بهمان هتل به هزینه ی کارگرانش ( که به دید
شما تنبل و بخور و بخواب هستند !) لم داده و خوشی و سرگرمی دارد!
خیر
1. در بحران اقتصادی بزرگترین ضررکنندگان شرکت ها و سرمایه داران هستند نه مردم عادی. نهایت ضرری که مردم عادی میکنند بیکار شدنشان هست که باز هم بخاطر نچرخیدن شرکت متبوعشان این اتفاق می افتد. با یک بحران اقتصادی اینچنینی بسیاری از سرمایه داران ورشکست میشوند و به چشم برهم زدنی تمام هست و نیست و زحمات یک عمرشان برباد میرود.
از معدود قِصِر در رفتگان بحران مالی اخیر بانک ها و صندوق های سرمایه گذاری طلا بودند. آنهم دلیلش ترس مردم از ریسک اقتصادی و خواباندن پولشان در بانک ها یا خرید و نگه داری شمش طلا بود که همین کار بخودی خود به پاییت آمدن ارزش پولی و گران شدن طلا و شعله ور شدن بحران اخیر دامن زد و گره ی بحران را کورتر کرد.
2.
2-1 نمیدانم در مورد کدام کشور صحبت میکنید که ادعا میکنید زیان بحران جهانی را مردم عادی از مالیاتشان داده اند.
براتون مثالی میزنم:
بانک مرکزی آمریکا برای مبارزه با بحران اقتصادی آمریکا, طرح انبساط پولی آمریکا موسوم به QE3 رو راه انداخت که بنا به این طرح بانک مرکزی موظفه که هر ماه 84 میلیارد دلار اسکناس چاپ کنه و به اقتصاد تزریق کنه.
میبینید که هزینه ای از مالیات برای حل بحران اقتصادی در آمریکا پرداخت نشده و سیستم اقتصادی مستقیما خودش داره هزینه اش رو پرداخت میکنه و اصلا عایدی مالیاتی ارتباطی به حل مشکلات اقتصادی نداره و همه جا بانک مرکزی هست که باید مشکلات اقتصادی کشور رو با وضع استراتژی های خودش حل و فصل کنه.
2-2 سیستم مالیاتی در همه جای دنیا جزو دقیق ترین و باحساب و کتاب ترین سیستم هاست چون دولت هیچوقت دوست نداره که سرش کلاه بره. هر فردی میتونه کوچکترین فاکتور مالیاتی اش رو هم ردیابی کنه که از کدام حساب به کدام حساب ریخته شده.
مالیاتی که از مردم گرفته میشه خیلی زیاده ولی زیاد تر از اون هزینه ای هست که دولت ها برای مواجهه با بحران های اقتصادی باید بپردازند.
فرض کنید که مثلا دولت آمریکا مالیات اخذ شده یکسال اخیر مردم رو برای مبارزه با بحران اقتصادی هزینه کنه. پس 1. در سال آینده مردم بدلیل نبودن بودجه ی خدماتی, اُفت شدید خدمات اجتماعی رو بصورت کاملا ملموس شاهد خواهند بود 2. به دلیل دقیق بودن سیستم مالیلتی میشه خیلی راحت, هزینه شدن پول مالیات مردم در محلی دیگر را ردیابی کرد و دولت و حکومت رو به جرم دزدی محاکمه کرد.