[philsof]

این تاپیک هر روز بروز میشه وکلیه مطالبش از سایت روزنامک برداشته میشود روزنامک سایتی که تاریخ ایران وجهان را بصورت روزانه بیان میکند.

[sonic]

سایت جالبی است با اجازه استارتر این تاپیک من هم در بحث شرکت کنم

نقشه لندن براي گرفتن «بله» از احمد شاه در يك پذيرايي رسمي! احمد شاه سلطان احمد شاه قاجار، شاه وقت ايران كه به عادت سلاطين قاجاريه به سفر اروپا رفته بود از هفتم تا دهم آبان ماه 1298 خورشيدي (29 اكتبر تا اول نوامبر 1919 ميلادي) در لندن مورد پذيرايي مجلل و بي سابقه مقامات تراز اول انگلستان قرار گرفت، و دليل آن امضاي قرارداد نهم اوت (1919) دولت انگلستان با وثوق الدوله رئيس الوزراء وقت بود كه هنوز به دست مجلس نرسيده بود و انگليسي ها مي خواستند به صورتي رفتار كنند كه تاييد اين قرارداد را در ضيافتهاي رسمي لندن از زبان سلطان احمد شاه بيرون بكشند و سند قرار دهند و مقدمات اجراي آن را فراهم سازند.
جورج پنجم پادشاه وقت انگلستان
كه طبق نقشه ، از احمد شاه پذيرايي كرد

وثوق الدوله و دو تن از وزيرانش با دريافت پول نقد به عنوان رشوه اين قرارداد را امضاء كرده بودند كه به موجب آن ادارات و ارتش ايران در كنترل انگليسي ها قرار مي گرفت كه دستمزد اين انگليسي ها هم بايد از خرانه تهران پرداخت مي شد. به علاوه، با پول ايران هر نوع اسلحه و مهمات كه افسران انگليسي نظر مي دادند بايد براي ارتش ايران خريداري مي شد و چون ايران پول لازم براي اين پرداختها را نداشت قرار بود اين پول را انگلستان به صورت وام به ايران بدهد و براي استهلاك آن گمركات و منابع ديگر را كه درآمد داشتند در اختيار بگيرد و با اين قرارداد، انگلستان با توجه به كنار رفتن روسيه از صحنه ايران در پي انقلاب اكتبر 1917، مالك الرقاب وطن ما مي شد.
لويد جورج نخست وزير وقت انگلستان

در ضيافتهاي رسمي كه جورج پنجم پادشاه و لويد جورج نخست وزير وقت انگلستان هم حضور داشتتند، مقامات انگليسي در نطقهاي رسمي خود قرارداد نهم اوت را عامل اتحاد، تحكيم دوستي و همكاري دو دولت قلمداد كردند و بالاخره در يكي از اين ضيافتها از زبان سلطان احمد شاه جمله اي را كه مي خواستند حاضران بشنوند بيرون كشيدند كه در آن تلويحا و به گونه اي غير مستقيم از چنان قراردادي ابراز خرسندي كرده بود. انگليسي ها همين اشاره را سند قطعيت يافتن قرارداد قرار دادند و يكطرفه به اجراي آن پراختند و ....
سلطان احمد شاه كه بر خلاف بيشتر سلاطين قاجار، فردي نسبتا آگاه از مسائل و امور بود بعدا بارها گفته بود كه متوجه اين كلك انگليسي ها بود و «بله» را نگفت زيرا حق گفتن آن را هم نداشت. وي تنها از دوستي دو ملت و تحکيم اين دوستي ابراز خرسندي كرده بود كه تعريفي عمومي (جنرال) است و نمي توان آن را مخصوصا در دوران مشروطيت و وجود پارلمان سند قرارداد. مورخان، احمد شاه را مردي وطندوست توصيف کرده اند ولي در زمان او، ايران از يك بحران بيرون نيامده در بحران ديگري فرو مي رفت و درآمد دولت به علت عادت نداشتن ايرانيان به دادن ماليات نزديك به صفر بود.

---------- ارسال جدید اضافه شده در 05:35 am ---------- ارسال قبلی در 05:33 am ----------

آمریکا

مجسمه آزادي در آبهاي نيويورك و نگاهي به تاريخچه آن

«كليولند» رئيس جمهوري وقت آمريكا 28 اكتبر سال 1886 مجسمه آزادي، هديه ملت فرانسه به مردم آمريكا را در محل فعلي آن، دهانه رود هادسنhudson (هودسون) در جزيره آزادي كه تا محله منهتن شهر نيويورك 2 هزار و ششصد متر و تا شهر "جرسي سيتي" ايالت نيوجرزي 600 متر فاصله دارد گشود. اين مجسمه بزرگ 46 متر طول دارد كه بر روي جايگاهي به ارتفاع 47 متر قرار گرفته است. مجسمه آزاديliberty enlightening the word به تصميم پارلمان فرانسه توسط «فردريك اوگوست برتولدfredric auguste borthold» مجسمه ساز و هنرمند شهير فرانسوي ساخته شده است. استخوان بندي پولادين داخل آن كار مهندس «گوستاو ايفلgustave eiffel» سازنده برج ايفل است كه فردريك پوشش مسي مجسمه را بر آن قرار داده است. پوشش مسي داراي يك آستر چوبي است. مجسمه به قدري استوار ساخته شده است كه تماشاگران از پلكان آن تا آخرين نقطه اش بالا مي روند.
فردريك هنگام ساختن مجسمه از بانو «ايزابلا» بيوه «سينگر» سازنده چرخهاي خياطي خواسته بود كه هر روز به كارگاه او برود و در آنجا بنشيند تا مجسمه مطابق شكل و قيافه او ساخته شود. فردريك به اين دليل ايزابلا را انتخاب كرده بود كه در آمريكا و فرانسه شهرت به نجابت، پاكدامني و وفاداري به شوهر متوفايش داشت.
مجسمه كه براي ملت فرانسه 2 ميليون و 250 هزار فرانك طلا هزينه داشت در سال 1884 تكميل شد و سپس توسط ناوشكن فرانسوي «ايسر» به آمريكا حمل شد. قرار بود كار ساختن مجسمه آزادي در سال 1876 به پايان برسد كه در يكصدمين سالروز اعلام استقلال آمريكا نصب شود كه با هشت سال تاخير ساخته شد زيرا كه دولت فرانسه پول لازم را نمي توانست فراهم كند.
كنگره آمريكا محل نصب مجسمه را مقابل محلي در آبهاي شهر نيويورك تعيين كرد كه ميليونها مهاجر اروپايي در طول قرون 18 و 19 از آن محل وارد آمريكا شده بودند. بعدا به مناسبت پنجاهمين و صدمين سالروز نصب مجسمه، مراسمي ملي با حضور سران وقت آمريكا برگزار شد. بازديد از مجسمه پس از رويدادهاي سپتامبر 2001 به دلايل امنيتي ممنوع شده بود كه بارديگر اين بازديدها از سر گرفته شده است. در دهه هاي گذشته بسياري از خارجيان ناراضي از دولت هاي متبوع، خود را از اين مجسمه آويزان كرده بودند تا جلب توجه جهاني كنند. عكس زير در يك روز پر از دود و دم نيويورك از مجسمه گرفته شده تا مسئله جمعيت را هم نشان بدهد.

[sonic]

در اوج انقلاب ، شاه پسرش را به ديدار کارتر فرستاد ديدار رضا با كارتر

دهم آبان 1357 ( اول نوامبر 1978 ) در اوج انقلاب و پس از آغاز اعتصاب کارکنان نفت و قطع صادرات آن، شاه پسرش را (که در آن زمان 18 ساله بود) با يک پيام شفاهي به ديدار جيمي کارتر رئيس جمهوري امريکا فرستاد. رسانه هاي آمريکا نوشته بودند که شاه به تجديد انتخاب جرالد فورد کمک مالي کرده بود. شاه با روساي جمهوري آمريکا از حزب جمهوري خواه - آيزنهاور، نيکسون و فورد و همكاران آنان از جمله کيسينجر، جورج بوش (پدر) ، رامسفلد و ... مناسبات بهتري داشت. دمکراتها بويژه جان اف. کندي و جيمي کارتر اصرار به دمکراتيزه شدن ايران، رعايت كامل قانون اساسي و کاهش مداخلات شاه در امور دولتي را داشتند. روزولت و ترومن هم قبلا تا حدي همين نظر را ابراز داشته بودند. رويدادي قابل تامل: در ژاپن سال 2008، دفاع از وطن به بركناري شدن از مقام انجاميد! Toshio Tamogami 63 سال و 85 روز پس از بمباران اتمي ژاپن، و به اشغال نظامي آمريكا درآمدن، دفاع از وطن در ژاپن كه از آغاز پيدايش شهرت ميهني داشت هنوز براي همه آزاد نيست!. مرور رويدادهاي چند سال اخير نشان مي دهد كه حتي ديدار از بناي يادبود سربازان مقتول زمان جنگ ـ نظامياني كه به خاطر پيروزي وطنشان، ژاپن، با هواپيما دست به خودكشي زدند ـ باعث تضعيف و سقوط چند مقام برجسته ژاپني شده بود. آخرين قرباني از اين دست؛ ژنرال «توشيو تاموگاميToshio Tamogami» رئيس ستاد نيروي هوايي (دفاع از خود) ژاپن بوده است كه 31 اكتبر 2008 سمت خودرا ازدست داد و بركنار شد زيرا كه يك مقاله ميهني نوشته و نظری را مطرح ساخته بود. وی در این مقاله ضمن ردّ متجاوز خواندن ژاپن در جریان جنگ جهاني دوم، خواسته بود كه وطنش داراي ارتشي مشابه كشورهاي ديگر شود (ازجمله آلمان و ايتاليا كه آنها هم بمانند ژاپن در جنگ شكست خوردند) و افزوده بود: قانون اساسي ژاپن كه توسط آمريكايي ها و در دوران اشغال نظامي و برپايه منافع آن دولت تدوين شده است ژاپن را (كه داراي دومين مقام در اقتصاد جهان است و با پول خود _ به صورت وام _ مشكل مالي آمريكا را حل مي كند) از داشتن يك ارتش كامل محروم كرده است و اینک آن زمان فرارسيده است كه اين قسمت قانون اصلاح و ارتش ژاپن از صورت (Self - Defense) درآيد. وي همچنين نوشته بود: اين آمريكا بود كه دام نهاد و ژاپن را وارد جنگ با خود كرد و ....
اين مقاله براي انتشار نوشته نشده بود براي شركت در مسابقه گروه «A.P. A» ارسال و برنده 3 ميليون «Yen» شده بود. عنوان مسابقه اين بود: آيا ژاپن يك مهاجم بود؟.
تارو Taro نخست وزير و هامادا Hamada وزير دفاع ژاپن از مفاد اين مقاله كه ژنرال «تاموگامي» آن را به عنوان يك تبعه (ژاپني) نه مقام دولتي نوشته بود انتقاد و آن را ديدگاهي مغاير سياست دولت اعلام كرده و«ياسوكازو هاماداYasukazu Hamada» وزير دفاع ژاپن گفته بود كه با اين نوشته راهي جز بركنار كردن ژنرال تاموگامي از رياست ستاد نيروي هوايي نداشت!.
پاره اي از اصحاب نظر اين اقدام را عملي برخلاف آزادي بيان و برخي ديگر يك "خود شیرینی" دولت ژاپن به واشنگتن خوانده بودند. به هرحال اين عمل به صورت يك ضعف انساني و شخصيت و اقدامي خلاف اين اصل هزاران ساله كه «كسي را به خاطر ميهندوستي و دفاع از وطن مجازات نمي كنند» در تاريخ ژاپن باقي خواهد ماند.