نقل قول:راز بی اخلاقی مسلمانان
روزی خواجه نصیر الدین مرا گفت می دانی از بهر چیست که جماعت مسلمان از هر جماعت دیگر بیشتر گنه می کنند با آنکه دین خود را بسیار اخلاقی و بزرگمنش می دانند؟ در اخلاق مسلمانی هر گاه به تو فرمانی می دهند , آن فرمان " اما " و " اگر " دارد . تو را می گویند : دروغ نگو ... اما دروغ به دشمنان اسلام را باکی نیست . غیبت مکن ... اما غیبت انسان بدکار را باکی نیست. قتل مکن ... اما قتل نامسلمان را باکی نیست . تجاوز مکن ... اما تجاوز به نامسلمان را باکی نیست .
همانطور که خواجه نصیر الدین طوسی شرح داده در اسلام یک تبعیض بین مسلمان و نامسلمان گذاشته اند که اثرات این تبعیض پاچه خود مسلمانان را میگیرد.
یعنی اخلاق اسلامی در محدوده مسلمانان بر نیکوکاری و نوع دوستی دستور میدهد و خارج آن هر ستمی به غیر مسلمان را اخلاقی میداند.
اگر ما انسان هستیم باید یک مزیتی بر حیوانات داشته باشیم که این مزیت در اخلاق اسلامی حاصل نمیشود.
مگر نه این است که کفتار و گرگ و درندگان در چهارچوب گروه و نوع خود بایکدیگر دوست و یاورند و از منافع هم پاسداری میکنند و خارج از چهارچوب گروه خود به درندگی و چپاول می پردازند.
مزیت بسیاری از اندیشه های بشری و دینی نسبت به اسلام این است که به خارج از چهارچوب دین و گروه خود نیکی میکنند ولی در اسلام کلاه شرعی برای چپاول غیر خودی باز هست و پیامبر و امامان و خلفا خود بزرگترین خلافکاران روزگار بوده اند چه رسد به پیروان.
عملی اخلاقی است که در چهارچوب کلاه شرعی قرار نگیرد و خودی و غیر خودی نشناسد همچنان که در بسیاری از ادیان هندی و بینش های انسانی نظیر حقوق بشر به آن عمل میشود.
یک حکم به نام حکم اضطرار که در سایت زیر توضیح داده شده است روشن می سازد که مسلمان می تواند آدم بخورد. البته در آن جا نوشته شده مردار، ولی مردار به طور کلی برای هر موجودی که پیش از آن زنده بوده، بکار می رود.
نقل قول:حكم: اضطرار از عناوين ثانوى است كه با پيدايى آن، تكليف اوّلى ، از عهده مكلّف برداشته مىشود؛ بدين معنا كه مكلّف را از موضوع حكم شرعى اوّلى خارج مىكند كه نتيجه آن، جواز ارتكاب حرام يا ترك واجب در حال اضطرار است، مانند خوردن مردار يا ترك نماز ، كه درشرايط عادى، حرام و در حال اضطرار، جايز است. از اين مطلب به قاعده اضطرار نيز تعبير مىشود
منشأ: منشأ اضطرار يا اكراه است يا تقیّه و يا صرف بيم زيان بدون اكراه و تقيّه.
http://www.wikifeqh.ir/اضطرار
پایین تر نوشته شده که
نقل قول:احکامی که بر اضطرار بار می شود
۱. برداشته شدن كيفر : ارتكاب حرام ، مانند زنا و لواط درحال اضطرار كيفر ندارد؛ زيرا اضطرار به تبع برداشتن تكليف ، كيفر را نيز برمىدارد. [۴]
۲. ضمان : اضطرار اگر ناشى از اكراه باشد، ضمان را از مضطرّ ((مُكرَه)) برداشته و متوجه اكراه كننده مىكند، مانند آنكه فردى به اكراه، مال كسى را تلف كند؛ امّا اگر ناشى از اكراه نباشد، مضطرّ ضامن است، مانند فردى كه به خوردن غذاى ديگرى اضطرار پيدا كند كه در اين صورت ضامن قيمت آن است. [۵]
۳. صحّت و فساد معامله : معامله مضطرّ در صورتى كه اضطرار او ناشى از اكراه باشد باطل است، مانند آنكه فردى به اجبار ديگرى خانهاش را بفروشد ؛ امّا اگر اضطرار وى ناشى از اكراه نباشد، معامله درست است، مانند آنكه انسان براى درمان بيمارى، مجبور به فروش خانه خويش گردد. [۶] [۷]
۴. خوردنى و نوشيدنى حرام : خوردن و نوشيدن چيزهاى حرام در حال اضطرار، حلال ، بلكه در صورت توقّف حيات آدمى بر آن، واجب است؛ [۸] ليكن در اندازه خوردن و آشاميدن ـ به مقدار سدّ رمق يا تا حدّ سيرى ـ اختلاف است. خوردن و آشاميدنِ افزون بر سدّ رمق، نزد بيشتر فقها و افزون بر حدّ سيرى به اجماع آنان جايز نيست. [۹]
در این جا شماره چهارم در نگر است. یعنی اگر مسلمان از گرسنگی در حال مرگ باشد می تواند یک کافر را گرفته و بکشد و بخورد.
اگر اوضاع اقتصادی در ایران بدتر بشود احتمال این که ما بیخدایان زودتر از بقیه خورده شویم هست.
من شنیدم در زمان صفویه شیعیان یک سپاه آدم خوار داشتند که سنی ها را میخوردند.
