در سال 908 هجری شاه اسماعیل خود را شاه و تشیع را مذهب رسمی کشور اعلام کرد.با توجه به عملکرد صفویان شما چه فکر میکنید؟
هدف شاه اسماعیل از گسترش مذهب شیعه به ضرب شمشیر فقط مبارزه با عثمانیان بود یا احیای ایران.و قیمتش شروع آن چیزیست که اکنون میبینبم.گسترش خرافات و دسته راه انداختن و...
به نظر شما آیا این برای حفظ ایران ضروری بود و ارزشش را داشت؟
در اینجا دوستان نظراتشون و یا منابع و کتب مرتبط رو قرار بدند لطفاً.
درود بر شما
در بین ملیون نظرات راجب شاه اسماعیل گوناگون است عده ای او را احیا کننده عظمت ایران ویک ناسیونالیسم درجه یک میدانند(فرزندان شاه اسماعیل همه نام والقاب ایرانی داشتند) اما عده ای مانند خنجی او را یک جنایتکار پس فطرت میدانند که فرهنگ ایران را نابود کرد ولی من با تغیری جهت یافتن مذهب ایرانیان چه بسا به ضرب شمشیر موافقم وشاه اسماعیل را میستایم تا قبل از این ایرانیان به عمر بن خطاب ویران کننده تمدن ساسانی با دید مثبتی نگاه میکردند.
اونچه مسلم هست اینه که با شیعه شدن ایرانی که در بدترین وضعیت بسر میبرد شاه اسماعیل چیزی رو پیدا کرد که ایرانیان رو دور هم جمع کنه.اما از طرف دیگه همین تشیع الان بلای جون ایران شده و اون رو از ملیگرایی و سکولاریزم دور کرده و کلی خرافات رو وارد فرهنگش کرده و غیره.
و نکته دیگه اینه که بین 250 تا 300 هزار نفر رو گویا شاه اسماعیل برای تغییر مذهب از زیر تیغ گذروند که کشتار فجیعی هست جدا از هر چیز.همونطور که گفتی یکسری مثل خنجی یا اسماعیل نوری علا میگند که اینها با ایرانیت میونه ای ندارند و یکسری هم اونها رو ناجی ایران میدونند.جالبه نوری علا معتقده که به قدرت رسیدن شاه اسماعیل احتمالاً کار امپراطوری روم شرقی بوده برای باز کردن جبهه ای در شرق برای عثمانی.
من بیشتر با نظر دکتر خنجی در کتاب قرلباشان در ایران موافقم. اتحاد ایران با تفتیش عقاید و کشتن غیر شیعیان بسیار تفاوت دارد. شاه اسماعیل اصولا فکری برای ایران و ایرانی نداشت و تنها هدفش شیعه کردن همه غیر شیعیان یا کشتن و گردن زدنشان بود.
صفویان یگانه گروه در تاریخ ایران بودند که آدمخوار داشتند. جنایاتی که آنها در ایران کردند به گونه ای است که جنایات اعراب در برابرشان هیچ است.
از برکت این جنایات شاه اسماعیل بود که خوارزم و بخارا که مردمانشان خود را ایرانی می دانستند و به پارسی سخن می گفتند در دو سه نسل از ایرانی بودن دست کشیدند.
جنگ چالدران نتیجه کارهای شاه اسماعیل بود و جالب این است که زمانیکه سلطان سلیم عثمانی کیلومترها وارد خاک ایران شده و برای او پیغام فرستاده او بی توجه مشغول عیاشی بوده.
دوره صفوی در واقع نخستین همکاری عمیق شاه و شیخ بوده. در این دوره بوده که آخوندهای شیعه از لبنان به ایران آمده اند و قدرت بسیار زیادی داشتند و رویای حکومتگری در سر پرورانده اند.