دفترچه

Rustin نوشته: آن زن حالا او را دوست دارد و چنان نگاهِ آکنده از اطمینان آرام بخشی از خود نشان می‌دهد که چشمان گاوها را برای انسان تداعی می‌کند: اما بَدا به حال او! زیرا جذابیتش دقیقن به این علت بود که متغییر و دست نایافتنی می‌نمود!
آخِر آن مرد چیزهای ثابت و یکنواخت در وجود خود فراوان داشت. پس برای آن زن بهتر نبود تا رفتار قبلی خود را سرمشق قرار دهد؟ و خود را بی‌اعتنا نشان دهد!؟ آیا این همان چیزی نیست که عشق به او سفارش می‌کند؟

من تاکنون از بسیاری شنیده‌ام و گاه از نزدیک دیده‌ام که با دخترهای خنگ کنار میایند و هیچ گیری در خنگ
و نادان بودن دختر نمیبینند, برای من ولی هوش و تیز و بز بودن و شوخ‌منشی یک دختر به اندازه‌ی زیبایی‌اش مهم است.

از روی همین, دختری که در برابر من خودش را میگیرد دو چیز را بیشتر نمیرساند, یا دارد با وانمود
مرا بازی میدهد, یا اینکه براستی نمیتواند مرا دریابد که در هر دو چهره تنها نمایانگری از کم‌هوشی و نادانی او خواهد بود.
بهترین رابطه‌های من ازینرو با دخترهایی بوده که خودشان پا پیش گذاشته‌اند و از همان آغاز نشان داده‌اند که میخواهند با من
باشند, و کمترین گرایش ام به آنهایی بوده که یا براستی در دسترس نیستند, بگوییم بازیگر‌ فیلم, یا آنهایی که در دسترس‌اند و خودشان را
دست‌نیافتنی نشان میدهند تا به پندار پوچ خود "ارزش و بها"ی اشان را بیشتر باشند و جنس بنجلی که دارند را گرانتر فروخته باشند.

Rustin نوشته: ...زیرا چیزی که مردان را با احتمال بیشتری فریفته می‌کند نوعی مهر و محبت محتاطانه و همراه با خونسردی است.

چیز دیگری که اینگونه رفتارها میرساند این است که کس بجای "روراست" بودن و نزدیکی راستین, دارد همچنان بازی میکند.

اندکی بازی در آغاز رابطه همچو چاشت و فلفل نمک خوراک میکند, به آن هیجان میدهد و آنرا گیراتر میکند, ولی خود رابطه زمانی رابطه
میتواند نامیده شود که بازی‌ها کنار گذاشته شده و جای خودشان را به نزدیکی و یکسویگی سود و زیان بدهند و بازی برای دیگران بماند.

اتفاقا دختر باهوش میدونه که باید خودش رو خنگ نشون بده، اون دختره خنگه که خودش رو باهوش نشون میده.
+ کل فلسفه نیچه قائل به بازی هست، روابط هم مستثنی نیستن، و اینکه بازی کردن با اداهای ناشیانه در آوردن و با وانمود کردن مقداری فرق داره.
++ اینم به نوعی «بازی» زن هاست، من شخصا ترجیح میدم با زنی رابطه داشته باشم که قواعد این بازی رو بدونه و برام بازی دربیاره و من هم براش بازی دربیارم و زندگیمون نشاط داشته باشه تا اینکه روراست باشه و زندگیمون یکنواخت.
+++ مهربد، واژه بازی رو بدترین شکل ممکنش معنی کردی، که بسیار بسیار دورتر از معنایه که نیچه و من مدنظرمونه.

Rustin نوشته: اتفاقا دختر باهوش میدونه که باید خودش رو خنگ نشون بده، اون دختره خنگه که خودش رو باهوش نشون میده.

!!
این باهوش نیست, این میشود فریبکار.

Rustin نوشته: ++ اینم به نوعی «بازی» زن هاست، من شخصا ترجیح میدم با زنی رابطه داشته باشم که قواعد این بازی رو بدونه و برام بازی دربیاره و من هم براش بازی دربیارم و زندگیمون نشاط داشته باشه تا اینکه روراست باشه و زندگیمون یکنواخت.
+++ مهربد، واژه بازی رو بدترین شکل ممکنش معنی کردی، که بسیار بسیار دورتر از معنایه که نیچه و من مدنظرمونه.

به گمان من زندگی‌تان هیجان کمی دارد, برای من روراستی و حس نزدیکی ۱۰۰% از هر چیزی مهمتر است.

بازی یک پروتکل رفتاری بیشتر نیست, درست مانند گفتار نایکراست (indirect speech) که آنهم یک پروتکل دیگر است. نمونه‌وار
میشود یک درخواست یکراست را بریخت یک پیشنهاد نایکراست درآورد و سود و زیان این کمابیش روشن است,
در چهره‌ای که درخواست رد میشود آسیب‌ کمتری به شان درخواست‌کننده وارد میشود و فاکتورهای همانند.

بازی هم سود و زیان‌های خود را دارد ولی از یک آستانه‌ای به آنور زیانش به سودش میچربد.