m@hdi نوشته: همان شکست اول مرا به اندازه کافی نقره داغ کرد!

به نگر من چند بار دیگر باید دلباخته شوید, تا کم کم دست تان بیاید. در این جهان نمیگمانم خوشی‌ای بالاتر از دلدادگی باشد
(دستکم فرگشتوار) و از همینرو کژخوییِ آن بسیار آسان است; هر چیز خوشی‌آوری خواه ناخواه کژخویی میاورد, اگر به اندازه "نگسارید".

اینکه ولی بیاموزید چند و چِسان از آن کام بگیرید بی اینکه شما را به ابدژرفی بیافکند دیگر خود هنری است سخت‌یافتنی.
In other words, you could have the cake and eat it at the same time, only if you knew how to the handle it.

پارسیگر