Timsar نوشته: مهربد جان میشه بیشتر در این مورد بنویسید؟

در روش درست, کسی خوش است که درد و رنج ندارد, نه کسیکه کاری ویژه‌ای میکند.

برای شما هم درد و رنجی که به خودتان میدهید از چشم و همچشمی و خودنمایی ریشه میگیرد, برای نمونه با اینکه زنتان شاید برای
خودتان بی اندازه زیبا و دلربا باشد ولی باز دوست دارید پُز او را به دیگران هم بدهید و یک نیاز دیگر را در خودتان برآورده کنید, ولی
این یکی نیاز از آنجاییکه بیش از اندازه وابسته به دیگران است بسختی تا هرگز میتواند کار بکند.

نمونه‌یِ گویا, این همه هنرپیشه‌هایِ پولدار میبیند و درباره اشان میخوانید که با اینکه زندگی‌هایِ بریز و بپاش آنچنانی
دارند سرانجام خودشان را میکشند یا دچار افسردگی ژرف میشوند, که اینپرسش را به میان میآورد که چرا؟ آیا
صرفا دسترسی به آن ابزارهای بریز و بپاش و خودنمایی مایه‌یِ خوشنودی از زندگی میشوند یا چیزی دیگر؟