بحث جذابیه. من هم تا حالا از پیشبردگرایی یا همون پرگمتیسم پیروی میکردم ولی نمیدونستم اسمش چیه!! دیدگاه من به folaani خیلی نزدیکه راجع به این موضوع. مثلا در بحث انتخاب دین و عقیده به نظر من لزومی نداره حتما به اون عقیده ای که به نظرت حقیقت داره بچسبی. مثلا ممکنه یک نفر مسلمان بوده باشه ولی الان یکدفعه به این نتیجه رسیده که قطعا خدایی وجود نداره. به نظر من اگر براش سخته که بیخدا بشه یا حداقل در یک مرحله نمیتونه بیخدا بشه، تصمیم معقولانه، احتمالا اینه که خودشو به یک دین بچسبونه! البته اون دین نباید ضدانسانی باشه و باید کاملا سکولار باشه. دین و خدایش(کلا عقیده اش) شخصی باشه! فکر کنم قبلا هم این بحث شده بود یک جایی در همین دفترچه...

نظر دالایی لاما در مورد بهترین دین هم خیلی جالبه که بطور خلاصه و قدری سانسور شده نقلش میکنم: بهترین دین آنست که شما را آدم بهتری بکند. و هر چیز که شما را دل‌رحم‌تر، فهمیده‌تر، مستقل‌تر، بى‌طرف‌تر، بامحبت‌تر، انسان دوست‌تر، با مسئولیت‌تر و اخلاقى‌تر سازد، شما را آدم بهتری بکند.