مزدك بامداد نوشته: کسانی در جهان هستند که نه خواستار بهشت و نه خواستار دوزخ هستند
بساکه میخواهند برای همیشه به نیستی و به هیچ ( نیروانا) و آرامش و خواب
ابدی بپیوندند. خب،میگوییم که در اسلام آدم گناهکار که به هرروی گریزی از دوزخ
ندارد و باید آنجا باربیکیو شود ولی آدم درستکاری هم شاید باشد, که شایسته ی
فردوس برین است ولی آنرا نمیخواهد و آرزوی او نیستی جاودانی است. از گاییدن
میلیونها ساله خوشی نمیبرد و از خوردن و ریدن بی پایان و گرفتار تن و ماده بودن
بیزار است. چنین کسی بر پاد خواسته ی خود همواره زندانی تن و در بهشت جاودان
گرفتار است، خودش را هم که نمیتواند بکشد و هی زنده میشود. در اسلام ....
راهی برای چنین کسی نیست و نیستی جاودان برای کسی پیش بینی نشده است
و در میان گزینه ها یافت نمیشود. اگر خود خدا هم بخواهد نمیشود، چون جان و روان
هرکس در اسلام، بخشی از روان خداوند است ( از روح خود در او دمیدم) و خدا
نمیتواند روان خود را نیست و نابود نماید. در جاییکه در دین هندو چنین گزینه ای
در دست هست و اگر کسی به اندازه ی بسنده نیکوکار و از خود گذشته باشد، به
این ایستار ( نیستی جاودان ، نیروانا که از خوشی ابدی هم خوشتر است) میرسد.

فکر کنم پیری سخت مشاعرتان را آزرده است !
در بهشت مفروض، انسان به مقام تقریبا خدایی می رسد و هر آنچه بخواهد توانایی ایجاد آن را دارد.
وَ فیها ما تَشْتَهیهِ ِ الْأَنْفُسُ
و در آن هر چه كه نفس اشتهایش كند .... وجود دارد

اگر تنها مشکل شما این موضوع است جای نگرانی نیست شما سعی کن به بهشت برسی آن وقت در آنجا اراده کنید به حالت standby فرو بروید !