Russell نوشته: البته بیشتر به "تئوری مجموعه ها" مشهور است در فارسی.

در نگارش خود کتاب را گفتم راسل جان، گویا در زمان برتراند راسل، set را کلاس می‌گفتند.

Russell نوشته: راسل با همین پارادوکس بود که بنیان ریاضی و منطق کلاسیک را فرو ریخت.
من البته آشنایی چندانی با منطق جدید ندارم ولی بنظر میرسد این پارادوکس ارتباط به نهایت داشتن یا بی انتهایت بودن مجموعه ها میتواند داشته باشد.

نکته دیگری که در نخستین نگاه برای یک برنامه‌نویس پیش می‌آید دقیقا پیوند آن با بی‌نهایت و recursion است.
اگر ما یک گردآیه خودواگذار داشته باشیم، پس هموند آن که خودش باشد نیز خود یک «گردآیه خودگذار» خواهد بود و الخ.

چنین گردآیه‌ای را نمی‌توان حساب به چم compute کرد، ولی می‌توان آن را با continuation در نگر گرفت، به این ریخت که ما می‌توانیم همواره یک گام پیش را داشته باشیم و حساب کنیم.

البته این همچنان پاسخی به پارادوکس ما نمی‌دهد. از سوی دیگر، در نمونه کتاب ما تنها یک نمونه از گردآیه خودواگذار می‌بینیم؛ نمونه‌ دیگری هم آیا یافت می‌شود؟