ما مجموع تجارب‌مان هستیم، حرف درستی‌ست اما خواندن و آشنایی با تجارب و اندیشه‌های دیگران هم خودش «تجربه» است. البته از تجربه دست اول کمتر موثر است اما بکلی بی‌اعتبار و بی‌ارزش نیست.
اینکه کسی به جستجوی تجارب و اندیشه‌های دیگران درباره موضوعی می‌افتد، احتمالا خودش بدلیل تجربه داشتن و دغدغه بودن آن موضوع است. یعنی به جایی رسیده که آن موضوع برایش سوال شده، تا جایی که توانسته با تجارب دست اول خودش پیگیر جواب شده و همزمان تجارب و اندیشه‌های دیگران را هم پیگیری کرده. من البته متوجه هستم که کسانی یکسره در دنیای تئوری و اندیشه و کتاب پی پاسخ‌ها گنگ و سرگردانند و تا آخر عمرشان هم احتمالا به جایی نمی‌رسند اما ذهن‌های چابک‌تر و تیزتری هم دیده‌ام که از عمل و تجربه شخصی به تئوری و اندیشه رفته‌اند. به هر حال ما یکسره جدا و ایزوله نیستیم، مسائل فکری را هم با کمک و یاری هم و از روی هم یاد می‌گیریم و حل می‌کنیم همانطور که مسائل مادی را (یک قسمتی بنام نورون‌های آینه‌ای هم برای این کار داریم!). اگر نه اصلا این توانایی انتقال منظور، و اشتراک نظر در طی فرگشت باقی نمی‌ماند.

سلام دوستان
سال نو مبارک

بنظرم این درسته که برای این که اندیشه ای پذیرفته بشه باید زمانش رسیده باشه و آدمها بخاطر تجربه هایی که در تایید اون اندیشه یا باور داشتن بهش تمایل پیدا می کنن و قبولش می کنن، ولی باز هم کارکرد نوشته ها اینه که در اونها یه سری از تجربه ها پررنگ تر میشن و با دیدگاه خاصی تحلیل می شن و نویسنده از این تحلیل به نتیجه ای که می خواد میرسه.
اینجوری نیست که دنیا در هرصورت بدون اون نوشته ها راه خودش رو بره، و فکر می کنم اینکه مردم به دلیل تجربه هاشون آمادگی پذیرفتن اندیشه ای رو دارن معنیش این نیست که خودشون به اون استنباط ها و اون نتیجه ها و اون باورها می رسیدن، و معلوم نیست اصلا چقدر به اون تجربه ها توجه می کردن.

کسی میدونه جریان اشنایدر چیه که با انواع و اقسام جانور وحشی و درنده رابطه صمیمی و دوستانه داره؟!
از خرس و ببر و پلنگ و شیر بگیر تا گرگ و کفتار و خلاصه هر چی حیوان وحشی و درنده!
مگه میشه همچین چیزی، مگه داریم؟!
من که پشمام ریخت!

Thanks نوشته: منفعلانه یکجا نشسته‌ایم و حاضر نیستیم برای آنچه به آن باور داریم ریسک کنیم. زمانی در همین اعتراضات ایران ما در نقش تماشاچی و سیاهی لشگر وسط خیابان بودیم. به خیالمان قرار بود «بمیریم به نام و نمانیم به ننگ»، اما بعدها به این نتیجه رسیدیم «اگر در آپارتمان زنده بمانیم بهتر است تا در دل مردم زنده باشیم.» ما هم تولدمان معجزه است و هم زنده درآمدن از آن اوضاع. چه کسی تضمین می‌کند که واقعاً این یکی عقیده و روش و مسلک و مرام و راه و طریقت و منش و... خودفریبی و داستان نباشد؟ آنقدر در طول زیستن عقایدمان را منسوخ و باطل کرده‌اند که دچار نوعی PTSD شده باشیم. شاید در دل به گفتمان تکنولوژی‌ستیزی باورمند باشیم اما در عمل منفعلیم.

در چند چیز هیچ جای گمانی نیست، یکی از آنها اینکه زندگی باارزش‌ترین است چون همه‌ی ارزش‌ها از آن ریشه می‌گیرند.
ولی در ریسک‌پذیری همیشه جای گمان است، ازینرو منفعل و بیکنش بودن می‌داند یک راهبُرد strategy باشد تا آن دم که زمان
درست دست داده و به کنشآوری بدگرد.

در این راستا باورهایی که بخت فرازیست ما را بیافزایند خواستنی و دیگری‌ها ناخواستنی‌اند، ولی بسته به بلندپروازی
می‌توان ریسکهای سنجیده کرد و کوشید که این ترازمندی را به سود خود سنگین کرد و بس. هوشمندی و ابرهوشمندی
یک تن امروز در این است که بتواند از سیستم بر پاد خود سیستم بهره گرفته و جایگاه خودش را آن اندازه بالا ببرد که
توان راستادهی پیدا کند، و این همه‌ی کاری‌ست که باید کرد. پذیرفتن ریسکهای هر چه بیشتر ولی سنجیده تا آنکه یکی
از آنها شما را به جایگاهی که می‌نیازید برسانند. اگر نه هم بدید من هیچ از دست نرفته چه که یک زندگی کوتاه چه خوش خوشان
بگذرد چه اندوه‌مندامه همچنان کوتاه و "بی اهمیت‌‌" است و خرد و فرنود می‌گویند که راه درست دست یاختن (یازیدن) و کوشیدن به بالاترین است.

"To teach someone a real skill, teach him how to take risk & fail. He will never learn this in school. No nonrisktaker can ever teach it. " - Nassim Taleb

Ouroboros نوشته: شما هنوز به اصلی‌ترین و درونی‌ترین هسته‌ی تمام خودفریبیهای ِ انسان که ترجیح دادن هستی به نیستی و بودن به نبودن و زندگی به مردن است پی نبرده‌اید و همچون چرخ‌دنده‌ای در دل ِ یک ماشین یا کُدی از پیش نوشته شده بی‌ هیچ دلیل عقلانی، از برنامه‌ریزی ژنتیکی خود برای ماندن و تکثیر شدن پیروی ِ کور می‌کنید و کُل باورهای خود را بر اساس آن دستچین کرده‌اید و بودن را خیر مطلق و نبودن را شر مطلق تصور می‌کنید. در دژ ِ تنومند ازلت فکری خود که با هوشیاری برای ممانعت از ورود هرگونه اندیشه‌ی متخاصم طراحی شده نشسته‌اید و خودفریبی‌های دیگران را تحقیر می‌کنید. برای خلاصی از این اوهام، من به شما مطالعه این کتاب را توصیه می‌کنم که احتمالا مهمترین کتاب نوشته شده در تاریخ در مقطع کنونی تطور انسان است : http://shatteredshield.net/media/suicide_note.pdf

ولی خب همانطورکه گفته شد، بعید است کتاب خواندن و بحث کردن و ... تاثیری در باورهای شما داشته باشد و پذیرفتن واقعیت و رهایی از این غول ِ آخر خودفریبی چندان مورد پسند من هم نیست و به قول ِ زرتشت نیچه، «بروم تا چیزی از تو نستانده‌ام». امضای فعلی من «زنده باد زندگی» اشاره‌ای به همین است که انتخاب ما به عنوان موجودات قادر به تعقل، در پایان میان خودکشی‌ست یا خودفریبی.

باور به اینکه زندگی باارزش‌ترین است و مرگ بدترین هیچ خودفریبی‌ای در خود ندارد، بوارونه بسیار هم منطقی‌ست و هتا اثباتپذیر آنهم
از جنس ریاضیاتی.

اثبات آنهم آسان است، همه‌ی ارزش‌ها در بستر زندگی معنا پیدا می‌کنند، هنگامیکه در نیستی همه چیز بهمانند تهی از هرگونه ارزش میشود.

مرگ ازینرو همان ۰ است، ولی زندگی از ۰ تا ۱ است و هر چه به یک ۱ نزدیکتر شوید ارزش‌ها چیزها راستین تر می‌شود چرا که ۱ عدد کیستی
نیز است / identity number, و هر چه را در آن ضرب کنید خودش را برمی‌گرداند. پس این سخن که زندگی باارزش‌ترین و مرگ بی‌ارزش ترین
است، نایکسنجانه asymmetrically همیشه درست است، مرگ همه چیز را تهی از ارزش می‌سازد ولی در دست دیگر، زندگی زینه‌مند است
و ارزش چیزها از نزدیک به ۰ به بالا می‌روند که این را ما کیفیت زندگی می‌نامیم و آنرا براه خوشی درمی‌یابیم.

ازینرو، خودکشی تنها یک سود دارد آنهم اینکه به شما خواست آزاد می‌بخشد. شما آزادید هرزمان که خواستید خودتان را نیست کنید ولی بجز آن
نه، هیچ سربلندی‌ای در خودکشی نیست بساکه تنها نمایانگری از ناتوانی و پذیرش شکست است. کسیکه زنده است و خودآگاه همواره،
تا آن دم که زنده است می‌تواند برای همه چیز راهکار بیاید و منطقا، زمانیکه در جهان فزیکی کمابیش هر چیزی راهکارپذیر است خودکشی
نابخردانه‌ترین کنش پنداشتنی خواهد بود: چیزیکه عوض دارد گله ندارد

این دیدگاه‌های نیستی‌گرایانه و پوچی‌گرایانه در حقیقت یک سیستم دفاعی در مغز می‌باشند و بامزه اینکه خود شما هم به آن
در بافتار دیگری آگاه بودید و آنهم کسانیکه اینروزها به لیسیدن مکان‌های عمومی می‌پردازند، چرا که می‌خواهند ترس از ویروس کرونا را
اینگونه در خود سرکوب کرده و کنترل ترسشان را بدست بگیرند. این را پیشتر هتا در کسانیکه خودخواسته HIV می‌جویند نیز دیده‌اند.

کسی هم که به ارزش‌های جادویی و فرا زندگی میباورد در این ترفند خودفریبانه‌ی ناخودآگاه اش گرفتار شده است و ترس ژرف از نیستی
اش را با اینکه "این دو روز زندگی ارزشی ندارد " دارد می‌پوشاند و چه که ترفندی‌ست کارآمد و کار هم پُرگاه می‌کند، هر آینه همچنان یک خودفریبی.

دوستان ببخشید اگر هر از گاهی یک اروری چیزی میبینید!
داریم کثافت کاری یک برنامه نویس دیگر را راست و ریست میکنیم 

درود بر همگی یاران و سروران گرامی،نمیدانید چه اندازه دلتنگ همگی تان بودم تو این چندسال،امیر فرهیخته،مهربد پارسی گوی،میلاد عزیز و ادمین گرامی سایت،انارشی فرزانه و دوستان نازنینی ک اکنون در جمع ما نیستن ولی مطمینم همیشه همه مان به یادشان خواهیم بود(راسل،داریوش،کسرا،مزدک،کوروش بیخدا،دخترک انجمن الیس) سلامتی همتون میزنم به عشقتون ک امیدوارم همیشه شاد و سرحال و بی غم و سلامت باشین.

"باِسمِ اَللهِ اَلرَّحمانِ اَلرَّحيـــــم
...وَقُل رَّبِّ أَدۡخِلۡنِی مُدۡخَلَ صِدۡقٍ وَأَخۡرِجۡنِی مُخۡرَجَ صِدۡقٍ وَٱجۡعَل لِّی مِن لَّدُنكَ سُلۡطَـٰنًا نَّصِیرًا۝وَقُلۡ جَاۤءَ ٱلۡحَقُّ وَزَهَقَ ٱلۡبَـٰطِلُۚ إِنَّ ٱلۡبَـٰطِلَ كَانَ زَهُوقًا۝وَنُنَزِّلُ مِنَ ٱلۡقُرۡءَانِ مَا هُوَ شِفَاۤءٌ وَرَحۡمَةٌ لِّلۡمُؤۡمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ ٱلظَّـٰلِمِینَ إِلَّا خَسَارًا۝وَإِذَاۤ أَنۡعَمۡنَا عَلَى ٱلۡإِنسَـٰنِ أَعۡرَضَ وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ كَانَ یَـُٔوسًا۝قُلۡ كُلٌّ یَعۡمَلُ عَلَىٰ شَاكِلَتِهِۦ فَرَبُّكُمۡ أَعۡلَمُ بِمَنۡ هُوَ أَهۡدَىٰ سَبِیلًا۝وَیَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلرُّوحِۖ قُلِ ٱلرُّوحُ مِنۡ أَمۡرِ رَبِّی وَمَاۤ أُوتِیتُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِ إِلَّا قَلِیلًا 80 - 85سوره اﻹسراء.."
"به شناسه بی کم داشت خداوند پُربار آورنده بسيار بسيار بارآورنده
...هم گو: بالاکشاننده ام! درون كن مرا درونگاهی راستکاریُ, برون بر مرا برونگاهی راستکاریُ, گذار تام از پیشت انگیزانی بسیارکمک کاریُ*گو: آمد درستُ بجاُ پرتُ دور انداخته شد بيهوده کار, اگرِ بيهوده كار بود بسیار پرتُ دورانداختنی*هم فرود میآوریم از سخن چه اون دردبرنده ایُ بارآوری برا روراست شونده هاُ نباید میافزاید تاریک کارها گرنه بیمایه شدن هاُ*آنگه خوش گذاشتیم بر پیداآدمزاد پهنا رَوَدُ دوری گزید به کنارشُ آنگه ساییدش آسیب بود بسیاردل کنده ای* گو: هَری رفتارمیکند بر ساختارِدرونیش, پس بالاکشاننده تان داناتری به کیست او راهبرده تری آزادراهیُ*ميپرسندت دورشده از روان{روح}, گو: روان از دستورِ بالاکشاننده امُ, چه آورده شدید از دانش؟ گرنه بسیاراندکی ۸۰-۸۵ دسته بندی شدهء دورِسرابَرَد.."
بینید بدید این عبدالله
ناخوش شده از كرونا هنگام تب بالا بایستی پاشور یا پیشانی شوری با آبی که الکل سفید دارد شود,هنگام لرزش از سردی کنار گرمازا گرم شدن, هنگام سردرد بالا درمانگرهایی دردبر یا گرما دادن کناره های رگهای بزرگ خونی نمونه کنار ابرو یا دم گوش, خوردن چای یا قهوه, بخار دادن اوکالیپتوس در خانه یا دگر بخورهای خوشبوی درمانگر جور گل رزماری,مریم گلی, گل چایی...,
در هنگام پر شدنِ كیسهء دم بازدم یا همان ریه, از گلبولهای سفید یا آب بی رنگ ویروس کش, که دم تنگ شود, یک پیشنهاد به سرفه بیشتر دارم اگر کمک به پاک شدنش کند,
یک روش درمانی بی کمداشت خداوند به مغزم گذاشته, یادمست چندسال پیش, بچه ای در آب رودخانه ای افتاده بود پایین دست پیداش کردند, دگر دم باز دم نداشت چون آب خورد یا به کیسه سینه اش رفت, یکی اونُ سرُته به يك جایی چندبار آویزان کرد پس از چندی آب از دهنش بیرون آمد, اون هوش آمد,
بدیدم اگر این ناخوش شده هایی که کیسه ریه شان پر از گلبول شده را جوری برگردان کنند چون آب سنگینتر از دم یا گاز هست, آب سرازیر شده اکسیژن به ششها میرسد, تنها زمان بازدم هست که باز باید دی اکسید کربن یا نيتروژن بیرون بزند سبک هست,که بایستی نگریم چگونه میشود این را رسیدگی کرد پس از چندی اونها را خوابانید به رو , سپس واژگون برای دم فرو بردن!
اینجام یافته های دانشیکم برای کمک به دم بازدم دم رو یا واژگون
https://www.cochrane.org/CD008095/EMERG_...ry-failure

"اللّهمَّ""بي کمداشت خداوندا" مرا زیرو کننده به گزافه کارها طاغوت هم روراست شده بهت دار با یادت گفتن با برپایی پیوستن نماز سرنگون ازت خواهم دام زیرو رو کننده ها بهت گرفتار نشوم هم دگرسرا خوار در بسته بندی کننده آتشچال نسوزم که تو بهترین راهبری "یا الله"

دوستان به نظرتون تا کی ایران درگیر کروناست؟ بالاخره تابستون و گرما تاثیر داره رو این ویروس یا نه؟🤦‍♀️