من هر چی دوست و آشناهامو می بینم اونایی که اصلا به فلسفه و اینا فکر نمی کنن خوشحالتر بنظر میان ;)
زندگی عادیشونو دارن، شغلی دارن، خونه و ماشین می خرن، ازدواج می کنن، بچه دار می شن و بیخودی فکر نمی کنن قراره کاری بیشتر از این انجام بدن... اتفاقا زندگی خوبیه، نیست!؟ 
ولی واقعا مگه زندگی چرایی داره؟ ما فقط سعی می کنیم «چرا» به زندگیمون قالب کنیم، چون چاره ای نداریم و می خوایم یه کم زندگی مون قابل تحمل بشه. وگرنه کسی برای زندگی فکر و برنامه ریزی نکرده، انتخابش نکرده، و هدفی پشتش نیست که بگیم «چرا»ی زندگیمون هست. کاملا بی معنی و بی هدفه، هرچند شاید خود این بی معنی و بی هدف بودن گاهی وقتها جذاب باشه.