Havadar_e_Democracy نوشته: دوستان اگه میشد مطلبی در مورد تاریخچه این عزاداری هم بگذارید تاپیک کامل تر میشد.تا اونجایی که من شنیدم این رسم و رسومات از دوره صفویه وارد فرهنگ مردم شده...
در مورد تاریخچه قمه زنی و ریشه هاش من مدتی مشغول مطالعه بودم تا یک مقاله خوب روی زندیق ببرم ولی به علت مشغله ناتمام موند. بخشی از یافته های من مربوط به ادعاهایی است که آخوند سید صادق حسینی شیرازی در
اینجا داره. ظاهرن اولین بار در اسلام، زینب کبری بوده که این رسم رو بنا نهاده. زمانیکه سر حسین برادرش رو در کوفه می گردوندند او سرش رو به وسیله ای که روش سوار بوده می کوبه و خون قابل توجهی از سرش سرازیر میشه. روی این حساب ایشون قمه زنی و خون ریزی رو از نظر اسلام حلال می دونند. ولی منبعی ذکر نکرده این آخوند.
The people who practice Tatbir take lead, amongst the teachings of other infallibles, from Zaynab al-Kubra, heroin of Karbala and sister of Imam Hussain peace be upon them. Zaynab peace be upon her was the first person who hit her forehead to a bar in the carriage she was in, causing considerable bleeding, when the head of al-Hussain (AS) was being paraded in Kufa. This is one evidence that the shedding of blood is permissible; whether from the head or from the back etc. The infallible Imam Zayn-el-Aabidin (AS) used to address Lady Zaynab al-Kubra (AS) by saying to her “You are al-Hamdu-Lillah an untaught scholar” – “Anti al-Hamdu-Lillah ‘Alimah Ghayr Mu'allimah” – This statement is seen by scholars as indicating a degree of infallibility for Lady Zaynab (AS).
همچنین گزارش هایی رو در مورد بازسازی صحنه کربلا توسط امام صادق مدعی شدند که گویا نه فقط برای امام حسین بلکه برای تمامی فداییان کربلا بوده:
There are also reports that Imam al-Saadiq (AS) arranged for SHABEEH or enactment about Ali the Junior (Ali al-Asghar the son of Imam Hussain (AS)) to recreate the scene of Karbala for the people, and the Imam (AS) does not hold this enactment solely for the Ali al-Asghar but for all the martyrs of Karbala.
[COLOR="royalblue"]
چو بخت عرب بر عجم چیره گشت --- هـمـه روز ایـرانیـان تـیـره گـشـت
جهـان را دگـرگونه شـد رسم و راه --- تـو گـویـی نتـابـد دگـر مـهر و مـاه
ز مـی نشئه و نغمه از چـنگ رفـت --- ز گل عطر و معنی ز فرهنگ رفت
ادب خــوار شــد، هـنـر شـد وبــال --- بـه بستـنـد انـدیشـه را پـر و بــال
«توصیف فردوسی بزرگ از تازش اسلام به ایران»
[/COLOR]
خردگرایی و ایمان ستیزی