Russell نوشته: اینکه ما صلح طلبیم یکی از بی معنی ترین جملات ممکن هست از نظر من،این رو فقط کسایی میتونند بگند که در هر شرایطی حاضر نباشند وارد جنگ و خشونت بشند،حتی اگر طرف مقابل اموالشون رو ببره به بردگی بگیرتشون و ازادی رو ازشون صلب کنه و فقط لبخند بزنند و هیچی نگند.که این شیوه مقابله احمقانه و غیر اخلاقیه.علاوه بر اینکه کسانی که شعارشون صلح طلبی هست در عمل نه همچین کاری حاظرند بکنند و نه حتی میفهمند که اینکار واقعن یعنی چی!

سخن‌های درستی هستند، ولی گمان می‌کنم صلح‌طلبی به آن رویکردی گفته می‌شود که صلح را به جنگ ترجیح می‌دهد، در برابر آن خواهیم داشت جنگ‌طلبی.
اکنون صلح‌طلبی زیاده از اندازه می‌شود همان چیزی که گفتی، احمقانه و نااخلاقی.

Russell نوشته: همین میشه که اسلام هم ادعا میکنه که صلح طلبه یا ایرانیای خارج از کشور میان میگند که ایرانیا صلح طلبند(بخاطر انگ تروریست بودن که بخاطر جمهوری اسلامی بهشون چسبونده میشه).در حالی که واژه مناسب tolerate و قابلیت تحمل سایر نژادها و افکار هست نه صلح طلبی.
آیا تعریف درستی از صلح طلبی وجود داره بنظرتون؟

Tolerance یکی از بی‌خود‌ترین و بی‌معنی‌ترین واژه‌هایی است که امروز در ادبیات آمریکا بکار می‌رود. بازگردان آن: «برتابیدن» یا «تحمل کردن».
به بیان دیگر مانند این است که فرد بگوید: ما شیوه زندگی خودمان را درست می‌دانیم و شیوه زندگی شما را نادرست، ولی شما را به هر حال تحمل می‌کنیم.

اگر کسی در گفتگو روزمره بگوید «من تحملت می‌کنم» توهین و ناسزا به شمار می‌رود و در جامعه نیز همینگونه است. هیچ گروه یا دینی نیازی نیست دیگران را "تحمل" کند.

واژه درستی که باید جا بیافتد «همزیستی» یا coexistence است. اکنون این همزیستی می‌تواند سازش‌خواهانه (ارجحیت صلح و سازش به جنگ) یا جنگ‌خواهانه باشد و ما خواهیم داشت: peaceful coexistence