m@hdi نوشته: یک چیزی همیشه راجع به استمناء صدق میکنه و اون اینه که بعد از اون آدم احساس خفت میکنه برعکس سکس ولی بعدا نمیتونه دوباره جلوش رو بگیره!

درمورد احساس خفت درسته، ولی فکر میکنم کم و بیش بر اثر القاها و تلقینی باشه که از نوجوانی میشه از جانب مذهب و تربیت/خانواده و گفته ها و تمسخر اجتماع و دیگران که آدم چنین احساسی میکنه. حداقل بخشی از اون به دلیل این عوامله و باور و تفکری که خود آدم داره.
و بنظر من این احساس قابل تغییر و غلبه است. چون خودم الان دیگه چنین احساسی ندارم به اون صورت. به ندرت پیش میاد.
شاید چون در زندگیم به این نتیجه رسیدم که واقعا تقصیر من نیست، پس برای چی باید شرمسار باشم؟
من این احساس رو با واقعیت گرایی و خشم عوض کردم. چیزهایی که منو قویتر میکنن و نه ضعیف.
بنظر من آدمی باید از هر احساسی که واسش بی فایده و مضر است دوری کنه. بخصوص وقتی که واقعا دلیل روشن و محکمی پیدا نمیکنه نمیتونه ثابت کنه که واقعا تقصیری داره و دست خودش بوده. چرا باید بیهوده رنج برد؟ چرا باید در حق خود ظلم بیشتری کرد؟ چرا باید خود را تضعیف کرد؟ اگر شما خودتون رو تحقیر کنید، هیچ فایده ای براتون نداره. یک وقت هست حالا آدم اشتباهات احمقانهء بزرگی میکنه، ظلم های بزرگی میکنه، واقعا خودش نقص و ضعفی داشته که میتونه برطرف کنه، اون حس تقصیر و پشیمانی و خفت و خجلت میتونه باعث بشه خودش رو اصلاح کنه و دیگه اون اشتباه رو تکرار نکنه. برای من پیش آمده و فکر کنم برای همه هم پیش آمده باشه. ولی موارد غیر از این هیچوقت درشون فایده ای جز ضرر پیدا نکردم!