در لغت به معنای دل‌استواری و یقین است و اصطلاحا به مکتب، روش
و آیینی می‌گویند که همه‌جوره درست و صحیح باشد. برای نمونه برخی
کاراکترهای سیاسی که پیروی از آنان الزامی‌ست و بدلیل درستی
مطلق امورشان هتا نباید آنان را نقد نمود کاراکترهای جزمی می‌گویند.
جزم‌اندیش بکسی می‌گویند که باورهایش را بی‌هیچ چون و چرایی درست
و حقیقی بداند، مکاتب مذهبی را گاه جزمی می‌گویند چراکه یکی از
آموزه‌های آن ایمان است که مبتنی بر حقایق ازلی و ابدی و شک‌ناپذیر
می‌باشد و تفکر نقادانه در آن معنایی ندارد.