اسلام اگر نگران فساد بود که زن شوهر دار را حلال جان سربازان متجاوزش نمیکرد!
چه طور است که وقتی زنی شوهر دار چنانچه شوهرش هم زنده باشد اگر به دست مسلمانان بیافتد از شیر مادر نیز حلال تر است(23نسا)!!!
ضمن اینکه محمد اگر در پی جلوگیری از اشاعه ی فساد در زنان بود انقدر بر سر زنان خود هوو نمی آورد تا عایشه هم با صفوان معطل حماسه بیافریند.
این توجیهات ضد و نقیض اسلامیون در نوع خودش جالب است!!!

اما در تاریخ زنان و کودکان معمولا دست و پا گیر بودند.
در جنگ های بین حکومت های متمدن آن زمان گرچه که هزاره ها قبل از حملات اعراب وجود داشتند رسم و رسومی در بین خود داشتند و امان دادن به طرف مقابل را نشان از بزرگی خود می دانستند.(عمومیتی نداشته)
مثلا در جنگی که خشایار شاه به یونان داشت به تصرف صرف اکتفا کرد و به سربازانش دستور داده بود که به هیچ وجه حق تعرض به زنان و کودکان و سالخوردگان را ندارند.(ماریژان موله)
یا مواردی از حمله ی اسکندر به ایران نیز در تاریخ ثبت شده که اسکندر تعرض و تصاحب زنان را بر سربازان خود ممنوع کرده!
تفاوت بین جنگ امپراطوری ها ی عظیم و متمدن با جنگ های اعراب و مسلمین در قصد و هدف انان بوده.
جنگ هایی مانند جنگ ایران و روم عموما جنگ بین قدرت ها بوده و برای به رخ کشیدن برتری خود شان هم که بوده باشد اصولی را در جنگ ها رعایت میکردند.
اما تاریخ گواهی میدهد که جنگ اعراب و مسلمین چیزی جز رسیدن به غنائم جنگی(با عرض پوزش آنهم از نوع چس خوری) فراتر نمیرفته و زن نیز از این قائده مستثنی نبوده.
نمونه ی بارزش زنان متعدد محمد به عنوان یک رهبر مذهبی و یا حسن و حسین در ایران.....!!!