(03-31-2020, 04:31 AM)Ouroboros نوشته:  

(03-31-2020, 03:58 AM)Mehrbod نوشته:  

(03-27-2020, 02:46 PM)Ouroboros نوشته:  یک خبری آمد که کارکنان حوزه‌ی بهداشت و سلامت در هند مورد هجوم قرار گرفته‌اند و از خانه‌های اجاره‌ای بیرون انداخته شده‌اند و ... در راستای تائید آغازگر جستار که انسان شرور است.

کمبود بُنمایه‌ها همواره به خشونت خواهد انجامید, بیشتر از اینکه نشانگر "بد" بودن آدم باشد از کم‌هوشی او میگوید.

به همه بسنده بنمایه بدهید, خشونت هم از میان خواهد رفت.

موضعی به شدت ساده‌لوحانه، اشتباه و خطرناک!
به این جستار رحوع بکنید : https://daftarche.com/thread-1612.html
تازه نوع دیگری از انسان که من آنجا درباره‌اش صحبت نکردم سادیست است، که بسیار هم فراوان هستند و برخلاف جنون‌پیشگان درپی ِ بهره‌ی حداکثری یا پاداش نیستند، مقاصد آنها به دید دیگران غیرعقلانی می‌رسد، آنها صرفا از آزار و تخریب و نابودی لذت می‌برند. عده‌ی آنها هم خیلی بیشتر از مشتی منحرف جنسی و متجاوز زندانی‌ست، در زندگی روزمره از این افراد می‌توان بسیار دید که با ظرافت و حوصله‌ای شگرف انرژی و وقت خود را صرف آزردن بی‌دلیل دیگران می‌کنند و نه فقط پاداشی نمی‌برند بلکه می‌توان از عواقب احتمالی رفتارشان مثل دشمن‌تراشی و ... به عنوان عواملی که این رفتار را ذاتا زیان‌آور می‌کنند یاد کرد. پس آدمهای پرشماری هستند که بی‌هیچ چشمداشت مادی از آزردن و نابود کردن دیگران لذت عاطفی یا جنسی می‌برند و حاضرند برای رسیدن به این ابژه‌ی تمنای خود بهای شخصی هم بپردازند. 

https://www.newsflare.com/video/338353/crime-accidents/chinese-woman-arrested-after-deliberately-spitting-on-lift-buttons-during-coronavirus-lockdown

این فرجامیابی شما هم شناختشناسانه گیر دارد, ببینید شما دارید نخست میگویید آ بد است, سپس میگود برخی ذاتا آ را دارند و بخش با‌مزه‌ی داستان, نمیدانیم چرا ولی هست!! (ارجاع به جادو و از ما فرا و ...).

اینکه برخی دگرآزاری دارند سخنی پذیرفته است, من خودم دوست دختری داشتم که دگرآزاری داشت و دیرتر نشان داد اینرا - خودش هم گاهی به ستوه میآمد - ولی بروشنی چیزهایی که از بزرگ شدن اش تعریف میکرد نشان میدادند از کجا ریشه گرفته است, از هیچ که کسی دگرآزار نمیشود, بویژه زمانیکه فرگشتانه هیچ "انگیزه‌ی‌ نیست" که رفتاری که به خود آسیب میرساند بفرگردد. پس ریشه در "روان‌گره‌های" مغزی'ست.

منطقا, سرشت آدم بسوی نیکی بیشتر میگراید تا بدی, چون سود آن برایِ جاندار بالاتر است که نیک و آشتیجو باشد و درزی به سخن من نمیرود که اگر بن‌مایه‌های بسنده هر کس بدارد, خودبه‌خود تراز خشونت به ۰ خواهد گرایید. در طبیعت هم میبینیم, جاهایی که بنمایه‌ها فراوان بوده‌اند جانداران آشتیجو و هتا تیره‌هایِ آدمی آشتیجو پدید آمده‌اند (جزیره‌هایِ کاراییب), و هر کجا بنمایه‌ها کم بود اند, جنگ و ستیز و درنده‌خویی.